Nowe możliwości monitorowania ciąży przy użyciu przyjaznej elektrokardiografii płodowej

Podstawową rolę w diagnostyce płodu odgrywa monitorowanie kardiotokograficzne, którego zasadniczym elementem jest analiza zmian w czynności serca płodu na tle czynności skurczowej mięśnia macicy i aktywności ruchowej płodu. Spośród różnych metod pozyskiwania sygnału FHR (Fetal Heart Rate) najbardziej popularna stała się ultradźwiękowa metoda dopplerowska. Jednak wymaganą dokładność pomiaru zapewnia elektrokardiografia rejestrująca pierwotne pobudzenia bioelektryczne.

Podstawowym zadaniem współczesnej medycyny perinatalnej jest zapewnienie optymalnych warunków umożliwiających urodzenie zdrowego i prawidłowo rozwijającego się dziecka. Para doksalnie, wraz z rozwojem cywilizacyjnym, naturalne warunki do rozwoju płodu w łonie matki stają się coraz trudniejsze. Związane jest to z ciągle rosnącą liczbą przypadków ciąży wysokiego ryzyka, czego powodem są między innymi: uwarunkowania środowiskowe, nasilanie się stresogennych warunków życia oraz coraz późniejsze podejmowanie decyzji o macierzyństwie. Najczęstszą przyczyną zachorowalności i umieralności płodów i noworodków w okresie okołoporodowym jest przebyte niedotlenienie wewnątrzmaciczne. W życiu wewnątrzmacicznym płód reaguje na niedotlenienie zmianami w układzie sercowo-naczyniowym, preferencyjnym zwiększaniem przepływu krwi do najważniejszych narządów (mózgu, serca czy nadnerczy) oraz dostosowaniem metabolizmu do warunków beztlenowych. W wyniku tych reakcji następują zmiany w rytmie pracy serca, czyli częstości uderzeń serca płodu (ang. FHR – Fetal Heart Rate