Nowe badania dotyczące niewydolności serca. Levosimendan szansą na poprawę jakości leczenia?

Starzenie się polskiego społeczeństwa powoduje wzrost liczby wykonywanych kardiologicznych przeznaczyniowych zabiegów strukturalnych. W niektórych przypadkach są inwazyjne, wymagają nakłucia przegrody międzyprzedsionkowej czy zostawienia sztucznego materiału w jamach lewego serca.

– Stwarza to ryzyko jatrogennego tworzenia się skrzeplin i w konsekwencji zatorowego udaru mózgu lub zatorowości obwodowej. Aby ich uniknąć, pacjenci poddawani są farmakoterapii zmniejszającej krzepliwość krwi, która jednak zwiększa ryzyko poważnych krwawień – napisała ABM.

W tym celu Narodowy Instytut Kardiologii Stefana Kardynała Wyszyńskiego przeprowadzi badanie „Optymalna farmakoterapia w zabiegach strukturalnych z dostępu przez przegrodę międzyprzedsionkową w perspektywie okołozabiegowej (STOP CLOT Trial) oraz średnioterminowej (SAFE LAAC Trial)”.

– W projekcie wezmą udział pacjenci poddawani zabiegom z dostępu przez przegrodę międzyprzedsionkową. Są to pacjenci z niedomykalnością mitralną, leczeni techniką „brzeg do brzegu„ (TEER) z zastosowaniem systemu MitraClip lub PASCAL, oraz pacjenci z migotaniem przedsionków, poddawani zabiegowi zamknięcia uszka lewego przedsionka (LAAC) – podała Agencja Badań Medycznych.

Przeprowadzone zostanie też drugie badanie. – W badaniu „Strategia optymalizacji antykoagulacji śródzabiegowej w zabiegach strukturalnych z dostępu przez przegrodę międzyprzedsionkową” naukowcy chcą określić optymalny moment rozpoczęcia śródzabiegowego leczenia przeciwzakrzepowego heparyną – dodała.

Według prof. Jerzego Pręgowskiego z Instytutu Kardiologii w Aninie im wcześniej rozpocznie się leczenie przeciwzakrzepowe, tym bardziej zmniejszy się ryzyko zatorów.

– Wczesne rozpoczęcie okołozabiegowego leczenia przeciwzakrzepowego u chorych poddawanych zabiegom przezskórnej naprawy niedomykalności mitralnej oraz zamknięcia uszka lewego przedsionka zmniejszy ryzyko powikłań zatorowych, w tym udarów oraz incydentów niedokrwienia mózgu – zapewnił.

– Uczestnicy badania mają trzykrotnie (raz przed zabiegiem oraz dwukrotnie po zabiegu) wykonywane badanie rezonansu magnetycznego mózgu w celu wykrycia ewentualnych świeżych zmian niedokrwiennych. Ponadto wykonywane są u nich trzykrotnie testy psychologiczne oceniające zdolności poznawcze oraz pobierana jest krew w celu oceny stężenia markerów niedokrwienia mózgu – dodał.

Źródło: PAP Nauka w Polsce/ autor: Wojciech Wierzbicki