Ustawa o jawności życia publicznego – czego obawiają się publiczne placówki?

Dobra wiara „sygnalisty”

Absolutnym novum na naszym gruncie, wprowadzanym przez ustawę, ma być instytucja tzw. „sygnalisty”. Osoby fizycznej bądź prawnej, np. pracownika czy kontrahenta szpitala, która dostarczy prokuraturze informacji o zauważonych nieprawidłowościach w danej instytucji. W przypadku uznania ich przez prokuratora za wiarygodne, „sygnalista” jest chroniony np. przed ewentualnym zwolnieniem, a jeśli jest to partner umowy, przed jej rozwiązaniem na czas postępowania wyjaśniającego i rok po jego zakończeniu. Oczywiście należy przyjąć, że ustawodawca zakłada, że zarówno pracownicy, jak i partnerzy gospodarczy działają wyłącznie w dobrej wierze i w interesie dobra publicznego. Brak jest bowiem w propozycjach ustawowych jakichkolwiek sankcji wobec „sygnalistów” działających z innych, możliwych do udowodnienia pobudek, np. chęci utrzymania korzystnego dla kontrahenta kontraktu czy dokuczenia nielubianemu przełożonemu. Powstaje jednak uzasadnione pytanie, czy wobec nieuczciwych „sygnalistów” poszkodowanemu (placówce publicznej lub osobie prywatnej) pozostaje dochodzenie swoich praw wyłącznie na drodze postępowania sądowego? Brak precyzji w opisie zasad funkcjonowania tej nowej instytucji w naszej rzeczywistości może stanowić podstawę dla niebezpiecznych precedensów i otworzyć „puszkę Pandory”.

Będą dodatkowe koszty

W dość powszechnym odczuciu kadry menadżerskiej publicznych placówek ochrony zdrowia nowe przepisy nałożą na nie kolejne obciążenia biurokratyczne i koszty. Szpitale nie dysponują raczej kadrami przygotowanymi do opracowania wymaganych regulacji wewnętrznych (antykorupcyjnych). Prawdopodobnie trzeba je będzie zlecić zewnętrznym kancelariom prawnym. Dyrektorzy placówek, zagrożeni sankcjami ustawowymi, będą minimalizować ryzyko, które mogłoby w...