Techniki endowaskularne stosowane w leczeniu przewlekłych zwężeń i niedrożności tętnic kończyn dolnych

Stenty o odmiennej konstrukcji

Stentem o odmiennej konstrukcji jest stent SUPERA (Abbott). Jest to stent nitinolowy, ale tkany, a nie wycinany laserowo. Charakteryzuje się wyjątkową giętkością i odpornością na zginanie, a przede wszystkim minimalną COF. W badaniu obejmującym 325 chorych z przewlekłym niedokrwieniem kończyn dolnych przeżycie wolne od powtórnej rewaskularyzacji w miejscu leczonym wyniosło 89%, 84% i 82% odpowiednio po 12, 24 i 36 miesiącach, przy czym tylko w jednym przypadku obserwowano złamanie stentu. Należy jednak pamiętać, że w przypadku stentu SUPERA dobre wyniki zależą od prawidłowej techniki implantacji (7).

Kolejnym stentem o odmiennej konstrukcji jest stent Tigris (GORE), w którym nitinolowe segmenty są połączone siateczką wykonaną z politetrafluoroetylenu (ePTFE). Taka konstrukcja zapewnia doskonałą giętkość i odporność na złamania. Ponadto dzięki zastosowaniu technologii wiązania heparyny – CBAS, powierzchnia stentu ma właściwości przeciwzakrzepowe. W badaniu obejmującym 215 chorych, u których wszczepiono stent TIGRIS z powodu łącznie 239 zmian miażdżycowych w tętnicy udowej powierzchniowej i podkolanowej, drożność pierwotna wyniosła odpowiednio 81,5% i 67,2% po 12 i 24 miesiącach (8). W innym badaniu, które obejmowało wyłącznie chorych ze zmianami w tętnicy podkolanowej, 12-miesięczne przeżycie wolne od powtórnej rewaskularyzacji miejsca leczonego wyniosło 86%, a drożność pierwotna − 69,5% (9). W odróżnieniu od stentu SUPERA technika implantacji nie jest tak wymagająca.

Technologie lekowe

Jednym z kluczowych etapów przerostu błony wewnętrznej jest...