Tomasz Kopiec: System koordynacji seniorów powinien uzupełniać ofertę publiczną

Czy projekt zakłada, że koordynatorami mogą być również młodzi ludzie?

Oczywiście. Ten model funkcjonuje np. w Holandii. Zresztą wyszliśmy z taką inicjatywą do Uniwersytetu Medycznego, z którym mamy podpisaną umowę o współpracy. Uznaliśmy, że skoro Łódź jest dość mocno wyludniającym się miastem, znajduje się w centrum Polski, a jej mieszkańcy to w dużej mierze seniorzy, moglibyśmy pomyśleć o przebudowaniu przestrzeni publicznej z uwzględnieniem tej grupy. Po to, aby stworzyć miasto idealne dla seniorów. Taka przestrzeń mogłaby zostać zaprojektowana właśnie we współpracy z Uniwersytetem Medycznym w Łodzi, który aktualnie planuje obszar, gdzie będą funkcjonowały poradnie i pomoc specjalistyczna. Zatem wybudowanie kampusu, w którym przebywaliby seniorzy wspierani przez młodych ludzi studiujących medycynę, na pewno byłoby korzystnym rozwiązaniem.

Z kampusu mogliby korzystać seniorzy uczestniczący w programie, który nazwaliśmy „Projekt Arka”. Uznaliśmy, że oni jako grupa korzystająca z pewnych rozwiązań czy udogodnień im dedykowanym, powinni sami testować te rozwiązania. Myślę tu o wielu obszarach, np. o sztucznej inteligencji wykorzystywanej w pielęgnacji, produktach rehabilitacyjnych, bieliźnie. Ta grupa wiekowa najlepiej będzie mogła zweryfikować, czy usprawnienia dla niej przygotowane rzeczywiście są pomocne. Nikt inny lepiej tego nie sprawdzi.

Jak aktualnie seniorzy funkcjonują w przestrzeni publicznej, z jakimi trudnościami zmagają się?

Działania naukowe w tym zakresie to kolejny z wątków, który będziemy realizować. Zamierzamy zaangażować osoby współpracujące z fundacją do stworzenia raportu dotyczącego funkcjonowania seniorów w przestrzeni publicznej. Zależy nam np. na wykonaniu audytu udogodnień ułatwiających poruszanie się seniorom. Raport zweryfikuje, na ile są one usprawnieniem i pomocą, a na ile ograniczeniem czy przeszkodą. Celem tego dokumentu będzie sprowokowanie do zastanowienia się, jak projektować przestrzeń publiczną pod kątem przydatności dla osób z różnego rodzaju ograniczeniami. Za chwilę 25% polskiego społeczeństwa będzie seniorami, szacuje się, że w 2030 r. będzie to 9-10 mln osób, co stanowi olbrzymi odsetek. Zatem musimy myśleć o tym, w jaki sposób modyfikować tę przestrzeń. Powinna ona ewoluować w sposób naturalny, zwłaszcza w miastach, które się starzeją, takich jak np. Łódź.

Wypełniacie Państwo również obszar lifestylowy.

Na Facebooku czy Instagramie prowadzimy profile Fundacji, których celem jest wspieranie łódzkich seniorów. W ten projekt zaangażowało się wiele znanych osób: aktorów, reżyserów czy pisarzy, ale też przyjaciół fundacji, które po prostu postanowiły sfotografować się z kartką z napisem „Wspieram łódzkich seniorów”. Jest to akcja, która przede wszystkim pozwoliła nam dotrzeć do mediów i wzbudziła zainteresowanie, bo niestety, często dyskutowanie na temat starzenia się nie jest specjalnie atrakcyjne.

W opiece nad seniorami ważną rolę może pełnić telemedycyna. Czy Fundacja zakłada skorzystanie z tego typu rozwiązań?

Oczywiście. Dążymy do tego, aby powstała aplikacja, która połączy koordynatora z seniorami, a jednocześnie zostanie w nią wkomponowany obszar teleopiekuńczy. Pozwoli on na skoordynowanie różnych działań pomocowych, spowoduje, że senior-pacjent przez cały czas będzie online. Będą monitorowane jego parametry życiowe, a lokalizator GPS pozwoli skrócić czas oczekiwania na udzielenie profesjonalnej pomocy.

Naszym dodatkowym, ambicjonalnym celem będzie wybudowanie seniorom platformy do komunikacji oraz w celu koordynowania ich zachowań konsumenckich. To oczywiście szerszy scenariusz oparty na środkach własnych, sponsorskich oraz finansowaniu ze źródeł zewnętrznych. Planujemy zrealizować tę inwestycję w okresie 3, 4 lat. Są to rozwiązania niezbędne w kontekście nadchodzącej sytuacji demograficznej, kiedy zobowiązania finansowe państwa wobec milionów emerytów i rencistów będą bardzo wysokie, a równolegle emerytury niskie.

Dziękuję za rozmowę.