Ochrona zdrowia w Holandii – wzór dla polskiego systemu?

Jakie z  tego wynikają wnioski? 

Ten syntetyczny i  z  konieczności skrótowy obraz funkcjonowania systemu opieki zdrowotnej w  Holandii, może, ale nie musi być jedynym przykładem do  ewentualnego naśladowania. Są  inne, równie zadowalające obywateli rozwiązania organizacyjne w  opiece zdrowotnej, funkcjonujące choćby w  krajach skandynawskich, oparte wprost o  finansowanie budżetowe. Holenderskie rozwiązania nie są  również odporne na  kłopoty wynikające choćby z  demografii (starzenie się obywateli i  konieczność zapewnienia im  opieki domowej). To, co  szczególnie powinno zwracać naszą uwagę, to  racjonalizm w  podejściu do  problemu i  konsekwencja realizacji. Wyniki zdaje się potwierdzać zestawienie w  tab. 1. pokazujące, w  ocenie punktowej, w  czym państwa radzą sobie najlepiej i  najgorzej w  ochronie zdrowia.

Podsumowanie 

Przykład holenderski zdaje się dowodzić jeszcze przynajmniej dwóch wartych zastanowienia rzeczy. Po  pierwsze, że  państwo opierając się na  prywatnych świadczeniodawcach usług medycznych, poprzez racjonalne regulacje jest w  stanie skutecznie kontrolować rynek tych usług w  interesie obywateli. Po drugie zaś, że system, w  którym pacjent sam wybiera, gdzie chce się leczyć, jest zdecydowanie bardziej efektywny od  innych rozwiązań opartych o  regulacje znacznie bardziej ingerujących w możliwości jego wyboru.