Nowoczesna diagnostyka laboratoryjna sepsy i wstrząsu septycznego

fot: iStock

Ze względu na wysoką śmiertelność i późniejsze konsekwencje biomarkery odpowiedzi zapalnej odgrywają kluczową rolę we wczesnej diagnozie i wczesnym rozpoznaniu, występowaniu niewydolności narządowej, ocenie ryzyka i prognozowaniu, a nawet w strategii leczenia i stosowania antybiotykoterapii.

Zgodnie z definicją wprowadzoną w 2016 roku sepsa jest nieprawidłową odpowiedzią układów organizmu na zakażenie. Wstrząsem septycznym nazywamy stan, w którym utrzymująca się hipotensja wymaga zastosowania amin presyjnych w celu utrzymania średniego ciśnienia na poziomie 65 mmHg lub wyższym. Ważnym elementem jest również poziom mleczanów, który pomimo prawidłowej płynoterapii utrzymuje się powyżej 2 mmol/l (1). Zdecydowana większość pacjentów przebywających w oddziałach intensywnej terapii leczona jest właśnie z tego powodu. Szacuje się, że około 8 mln ludzi umiera rocznie z powodu sepsy (2, 3). 

Ustalenie etiologii sepsy jest sprawą podstawową. Ma to znaczenie dla wyboru sposobu terapii, tzn. zastosowania antybiotykoterapii, terapii przeciwgrzybiczej lub leczenia przeciwwirusowego. Klasyczne poszukiwanie czynnika etiologicznego jest przede wszystkim badaniem czasochłonnym, niezależnie od rodzaju drobnoustroju wywołującego sepsę. Ponadto w wielu przypadkach dostępność miejsca zakażenia może być ograniczona (4). Istnieje wiele czynników wpływających na wynik badania, zaczynając od ilości komórek ...