Stentgrafty w leczeniu tętniaków aorty brzusznej

Tętniak aorty brzusznej przed i po implantacji stentgraftu, fot. materiał własny dr. hab. n. med. Jerzego Głowińskiego

Wprowadzenie stentgraftów do leczenia tętniaków aorty brzusznej było bez wątpienia ogromnym postępem, zmniejszyło istotnie występowanie wczesnych powikłań i śmiertelność okołooperacyjną.

Tętniak jest to poszerzenie średnicy tętnicy o ponad 50%. Choroba najczęściej dotyczy aorty brzusznej, tętnic biodrowych, wyraźnie rzadziej aorty piersiowej. Poszerzanie się światła naczynia jest wywołane osłabieniem ściany wskutek degeneracji tkanki łącznej (utrata kolagenu i elastyny). Osłabienie ściany powoduje nie tylko wzrost średnicy aorty, ale również jej wydłużanie i krętość. Najczęstsze tempo wzrostu tętniaka to 2-3 mm/rok. Tempo większe niż 6 mm/6 miesięcy wskazuje na szybki wzrost, większe ryzyko pęknięcia i wymaga szybkiego leczenia. Ryzyko pęknięcia tętniaków o średnicy do 5 cm wynosi 1%, przy średnicy powyżej 60 mm sięga 10%, zaś gdy średnica > 70 mm – przekracza 30%.

Tętniak aorty brzusznej występuje u 4-8% osób po 65. roku życia. Dotyczy głównie palaczy tytoniu (również byłych), czterokrotnie częściej mężczyzn. Mimo że wykrywalność rośnie z wiekiem, osiągając wartość szczytową w przedziale 80-85 lat, to zdarzają się pacjenci z pękniętym tętniakiem w wieku 50-55 lat. Według różnych statystyk pęknięcie tętniaka aorty brzusznej jest 11.-15. przyczyną zgonu. Należy podjąć ws...