Nowe możliwości monitorowania ciąży przy użyciu przyjaznej elektrokardiografii płodowej

Pośrednia elektrokardiografia płodowa

Elektrokardiogram płodu jest zapisem wahań potencjałów czynnościowych komórek mięśnia sercowego zachodzących w kolejnych cyklach jego pracy. Podobnie jak u dorosłego człowieka, sygnał FECG składa się z sekwencji załamków oznaczanych: P, Q, R, S i T pojawiających się quasi-okresowo. Niestety, pośrednia elektrokardiografia płodowa, w przeciwieństwie do powszechnie stosowanej dziś elektrokardiografii osób dorosłych, jest dopiero na początkowym etapie swojego rozwoju. Niewątpliwie podstawowymi zaletami pośredniej metody rejestracji sygnału FECG są jej nieinwazyjność oraz możliwość praktycznego zastosowania już od 16 tygodnia ciąży. Jednakże elektrokardiogram, który pozyskujemy z elektrod umieszczonych na powierzchni brzucha ciężarnej pacjentki, charakteryzuje się znacznie niższą jakością niż ten pozyskiwany bezpośrednio. Amplituda elektrokardiogramu płodu (zespołów QRS), który obserwujemy w sygnale brzusznym, jest bardzo niska i zawiera się w przedziale od 5 do 30 µV, podczas gdy w elektrokardiogramie rejestrowanym bezpośrednio z główki płodu (w trakcie porodu) sięga rzędu kilkuset µV. Ponadto amplituda takiego elektrokardiogramu silnie zależy od osobniczych cech pacjentki, z których najistotniejszy to wskaźnik masy ciała. Pośredni sposób rejestracji sygnału sprawia iż mamy do czynienia z licznymi zakłóceniami, których źródłem są potencjały elektryczne generowane przede wszystkim przez mięśnie brzucha, tułowia i macicy ciężarnej pacjentki. Oczywiście w sygnałach występują także zakłócenia niskoczęstotliwościowe związane z ruchami matki i/lub płodu, czy też ze zmianami impedancji pomiędzy elektrodami pomiarowymi a skórą pacjentki, a także zakłócenia pochodzące od sieci energetycznej. Dbałość o zapewnienie spokoju i rozluźnienie pacjentki podczas monitorowania oraz odpowiednie przygotowanie skóry w miejscu aplikacji elektrod pomiarowy...