Monitorowanie chorych w przebiegu sepsy w OIT

Monitorowanie układu krążenia

W rozpoznaniu i monitorowaniu leczenia sepsy wciąż istotną rolę odgrywa monitorowanie makrokrążenia i właściwa interpretacja otrzymanych wyników. Monitorowanie podstawowych wartości hemodynamicznych takich jak częstość pracy serca, średnie ciśnienie tętnicze, chociaż niezwykle istotne, nie daje pełnego obrazu statusu hemodynamicznego pacjenta oraz oceny skuteczności leczenia wstrząsu. Nadal, chociaż ograniczone, zastosowanie mają małoinwazyjne techniki monitorowania hemodynamicznego. Natomiast konieczność pomiaru parametrów hemodynamicznych przy użyciu cewnika w tętnicy płucnej jest poddawana w wątpliwość i zalecana jedynie w wybranych przypadkach. Obecnie nie zaleca się monitorowania stanu nawodnienia pacjenta oraz odpowiedzi na stosowaną resuscytację płynową przy pomocy ośrodkowego ciśnienia żylnego (3, 4).

Parametry krytyczne i markery biochemiczne

W rozpoznaniu sepsy oraz monitorowaniu przebiegu terapii istotną rolę, oprócz objawów klinicznych, odgrywają badania dodatkowe oraz oznaczenie parametrów krytycznych we krwi, zarówno w analizie laboratoryjnej, jak i w testach przyłóżkowych. W odniesieniu do badań krwi są to przede wszystkim wykładniki stanu zapalnego takie jak: leukocytoza, białko C-reaktywne (CRP), prokalcytonina, fibrynogen, rzadko: presepsyna i interleukina 6 (5, 6). Wraz ze zwiększeniem dostępności oznaczania stężenia prokalcytoniny, także w testach w miejscu opieki nad pacjentem (point-of-care tests), powstaje coraz więcej algorytmów służących modyfikacji antybiotykoterapii. Wymagają one oznaczenia stężenia prokalcytonin minimum co 24 godziny. Obniżenie stężenia prokalcytoniny o 80% w stosunku do wartości maksymalnej, przy poziomie < 0,5 mg/L, a także obniżenie stężenia o mniej niż 80...