Inżynier kliniczny – quo vadis?

Inżynieria biomedyczna

Inżynieria biomedyczna zajmuje się zastosowaniem nauk technicznych (a więc znowu fizyka, chociaż nie tylko) i projektami w szeroko pojętych naukach medycznych, stając się tym samym połączeniem między medycyną a techniką. Takie połączenie oznacza w praktyce multidyscyplinarność inżynierii biomedycznej, obejmującej wiele specjalności technicznych, które w miarę uzyskiwania odpowiedniej „wagi” definiują swoje obszary interesów w medycynie i biologii. I tak rozróżniamy takie subdyscypliny inżynierii biomedycznej, jak: bioinformatyka, biomechanika, optyka biomedyczna, inżynieria tkanek, inżynieria genetyczna, inżynieria połączeń nerwowych, inżynieria farmaceutyczna, inżynieria rehabilitacyjna i w końcu inżynieria kliniczna. Praktycznie każda z wymienionych subdyscyplin inżynierii biomedycznej poprzez nazwę jasno określa obszar swojego działania. Wyjątkiem jest tutaj inżynieria kliniczna, której zadaniem jest szeroko pojęty techniczny nadzór nad wyrobami medycznymi w placówkach ochrony zdrowia.

Tak zdefiniowany obszar dla inżynierii biomedycznej czyni tę dziedzinę bardzo atrakcyjną, zarówno z punktu widzenia aktualnych możliwości profesjonalnych, jak i z punktu widzenia perspektyw rozwojowych, a połączenie nauk technicznych i medycznych oznacza wkraczanie na tereny „pograniczne”, zawsze inspirujące do innowacyjnych rozwiązań. Można założyć z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością, że w nadchodzących latach zapotrzebowanie na inżynierów biomedycznych będzie systematycznie rosło. W Polsce – podobnie jak w innych krajach, żmudnie dołączających do grona państw wysokorozwiniętych – ten wzrost będzie ściśle powiązany z dalszym rozwojem kraju, wchodzeniem na&...