Elektroniczna dokumentacja medyczna – gdzie jesteśmy?

Decyzje ustawodawcze

W tym miejscu należy odwołać się do wydarzeń, jakie miały miejsce jeszcze w 2015 roku. Mozolnie i z dużym nakładem sił przygotowany projekt wydania przez Narodowy Fundusz Zdrowia Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego i Karty Specjalisty Medycznego został storpedowany wskutek nieoczekiwanej decyzji ówczesnego rządu. Niezbędne zmiany legislacyjne, które zostały wprowadzone do projektu ustawy o zmianie ustawy o informacji w ochronie zdrowia i niektórych innych ustaw, zostały (już po przeprowadzeniu konsultacji społecznych!) wycofane tuż przed przekazaniem projektu do Sejmu. W tym miejscu trzeba wskazać, że była to kolejna radykalna zmiana koncepcji, której źródeł szukać trzeba w niezdrowej rywalizacji zwolenników umieszczenia wszystkich możliwych funkcji w elektronicznym dowodzie osobistym i zwolenników realistycznej koncepcji wytworzenia tych dokumentów oddzielnie. Rywalizacji, zdaniem autorów, zupełnie niepotrzebnej, oba typy dokumentów są niewątpliwie potrzebne, ale charakterystyka ich użycia różni się znacząco. Dodać trzeba, że poprzednia zmiana koncepcji prowadząca do realistycznego wniosku, że Karta Specjalisty Medycznego i Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego powinna zostać zrealizowana oddzielnie, została podjęta w marcu 2012 roku po wewnętrznej analizie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i zatwierdzeniu przez Komitet Rady Ministrów ds. Cyfryzacji w wyniku pozytywnej opinii ówczesnego kierownictwa Ministerstwa Zdrowia. Ponadto Narodowy Fundusz Zdrowia, realizując ówczesną decyzję, zbudował niezbędną do wydania wspomnianych kart tzw. Infrastrukturę Klucza Publicznego zdolną do obsłużenia ponad 120 mln certyfikatów (planowano wydanie certyfikatów umożliwiających zarówno składanie podpisów elektronicznych, jak i identyfikację elektroniczną oraz potwierdzenie autentyczności i uprawnień posiadacza Karty Specjalisty Medycznego do odczytania i ewentualnego wprowadzania ...