Diagnostyka, leczenie i monitorowanie ciężkich zakażeń w OIT

Leczenie 

Podstawą leczenia zakażenia jest antybiotykoterapia. Jednakże w  zależności od  lokalizacji zakażenia postępowaniem z  wyboru może być leczenie operacyjne. W  takim aspekcie antybiotykoterapia jest elementem dodatkowym. W  OIT najczęściej jest to  terapia empiryczna, której weryfikacja powinna się odbyć po  otrzymaniu wyniku badania bakteriologicznego. Antybiotyk wybrany według zasad terapii empirycznej (spektrum przeciwdrobnoustrojowe, czas włączenia i  zakończenia terapii, prawidłowe dawkowanie, właściwa penetracja do  tkanek) zwiększa skuteczność leczenia i  ogranicza selekcję szczepów wieloopornych. Antybiotyk powinien zostać podany niezwłocznie po  postawieniu rozpoznania, bez oczekiwania na  wynik badania mikrobiologicznego, po  wcześniejszym pobraniu materiału do  badań mikrobiologicznych. Terapia nie powinna trwać dłużej niż 7  dni. W  razie, gdy objawy zakażenia nie ustępują lub wykładniki zakażenia nie ulegają obniżeniu, po  3.  dobie należy wdrożyć badania diagnostyczne w  celu identyfikacji powikłań lub skuteczności terapii antybiotykiem. Jednym z  elementów skuteczności terapii jest penetracja antybiotyku do  miejsca zakażenia. Leki przeciwdrobnoustrojowe dobrze penetrują do  otrzewnej, dróg żółciowych oraz narządów miąższowych. Natomiast trzustka jest narządem, w  którym leki przeciwbakteryjne osiągają niewielkie stężenie. Penetrację antybiotyków do  ważnych kompartmentów u  chorych leczonych w  OIT przedstawiono w  tab. 1.