Projektowanie przestrzeni terapeutycznych. Magia wyobraźni w służbie komfortu pacjenta

Magia baśni w projektowaniu przestrzeni terapeutycznej: tworzenie nowej rzeczywistości przez wyobraźnię i design

Podkreślając znaczenie placemakingu, należy zauważyć, że wykracza on poza zwykłe zapewnienie systemu informacyjnego. Proste liczby i symbole nie tworzą „miejsca”. Wayfinding powinien być planowany w połączeniu z projektowaniem wnętrz, a nie jako postprojektowy dodatek. Włączając signage (oznakowanie) na etapie planowania, możemy wykorzystać naturalne elementy architektoniczne jako punkty orientacyjne, takie jak filary i ściany. Na przykład planowana szklana ściana może pełnić funkcję graficznej ściany opowiadającej historię, pozwalając innym ścianom i podłogom pozostać neutralnym tłem. Elementy projektu powinny łączyć się, tworząc jednolitą przestrzeń, na której wyróżniają się znaki, które są konieczne do orientacji w przestrzeni. Tutaj ważne są do spełniania zagadnienia optyki (wielkość symboli a odległości ich odczytywania), behawioralne zasady poruszania się w przestrzeni (2), skojarzenia kulturowe – różne kolory w kulturze przywodzą na myśl różne treści, które mogą wspomóc nasz przekaz, np. żółto-czarny – alarmujący, zielony – ewakuacyjny, niebieski – medyczny; a także właściwe normy i przepisy. Podejście to opiera się na naukowych spostrzeżeniach, które wyjaśniają, jak ludzie zachowują się w danym, realnym, fizycznym środowisku. Projektowanie wnętrz szpitalnych to znacznie więcej niż tylko dbałość o estetykę; ma istotny wpływ na rezultaty leczenia pacjentów. W przypadku tworzenia przestrzeni terapeutycznych skupiamy się na projektowaniu miejsc specjalnie dostosowanych do potrzeb międzyludzkich. W szpitalu, gdzie typy materiałów użytych we wnętrzach są ograniczone, grafika odgrywa dużą rolę w kształtowaniu interakcji ludzi z otoczeniem medycznym. Projekt medyczny rzadko opiera się na materiałach o różnej fakturze, jak marmur ...