Leczenie szpiczaka plazmocytowego w czasie pandemii

Leczenie szpiczaka plazmocytowego (podskórne):

• brak konieczności założenia wkłucia dożylnego;
• skrócenie pobytu w szpitalu (formuła ambulatoryjna lub pobyt jednodniowy);
• powikłania ograniczają się do zaczerwienienia w miejscu podania;
• zwiększenie komfortu życia pacjenta;
• ograniczenie kosztów leczenia (w tym zmniejszenie liczby lekarzy asystujących przy podaniu leku).

Dane naukowe zebrane przez hematologów i onkologów na świecie dotyczące zakażenia COVID-19 sugerują, że pacjenci ze szpiczakiem plazmocytowym są narażeni na zwiększone ryzyko ciężkiego przebiegu infekcji i większej śmiertelności. Pacjenci unikają szpitali w obawie przed zakażeniem wirusem SARS-CoV-2. Obecnie refundowane leczenie szpiczaka plazmocytowego (przy podaniu dożylnym) to przy podaniu pierwszej dawki nawet 400, drugiej 250, a trzeciej 200 minut.

Chory, przychodząc na podanie podskórne, ma bardzo mocno skrócony czas infuzji. Przy podaniu podskórnym łączny czas skraca się do jedynie 5 minut! Pacjent może mieć szybką iniekcję, przez co nie musi długo przebywać w szpitalu. Personel medyczny ma możliwość poprawy wydajności w przypadku rosnącej liczby pacjentów i obciążenia związanego z koronawirusem. Trzeba pamiętać, że obsługa ze strony świadczeniodawcy wiąże się z różnymi zasobami. Na ich wykorzystanie wpływ ma zarówno obłożenie personelu obowiązkami, jak i miejsce podawania leku. Podanie dożylne można przeprowadzić w ambulatorium, ale wykonuje się je też w ramach hospitalizacji.

Zalety leczenia podskórnego

Szybkie i krótkie podanie leku daje pacjentom duże poczucie komfortu. Dodatkowo, o 50% zmniejsza reakcję w miejscu podania iniekcji. W badaniach satysfakcji pacjenci ocenili terapię podskórną jako preferowaną w porównaniu z dożylną. Z klinicznego punktu widzenia w obu typach podania uzyskuje się taką samą skuteczność, przy 50% poprawie działań niepożądanych związanych z miejscem iniekcji. Ważny jest też koszt. Dla pacjentów z wyższą wagą podanie dożylne terapii wiąże się z większą dawką leku, a przez to z wyższymi kosztami. Dawka terapii podanej podskórnie jest dawką stałą, bez względu na wagę pacjenta. Może to przynieść potencjalne oszczędności, które w perspektywie roku mogą sięgać kilkudziesięciu tysięcy złotych.

Ustawa z 31 marca 2020 r. – związana ze zwalczaniem COVID-19 – przesunęła w czasie bieg procesów refundacyjnych. Należy dołożyć wszelkich starań, aby decyzje uwzględniające potrzeby pacjentów chorych na szpiczaka plazmocytowego były podejmowane na bieżąco. Pandemia to też czas weryfikacji wartości, którymi kierują się urzędnicy i decydenci tworzący system ochrony zdrowia. Potrzeby są duże i dostępność terapeutyczna też musi być duża.

Źródło: materiały prasowe