Zmiana modelu systemu zdrowotnego. Od Siemaszki do… Siemaszki?

Model systemu zdrowotnego w Polsce

Przed II wojną światową (lata 1919-1939) występował w Polsce ubezpieczeniowy model systemu zdrowotnego. Po drugiej wojnie światowej w Polsce rozwinął się model ochrony zdrowia oparty na scentralizowaniu, co było pochodną rozwiązań radzieckich. Modele wprowadzane w krajach socjalistycznych po drugiej wojnie światowej miały być wprowadzane na wzór modelu Siemaszki, który charakteryzował się dostępem do świadczeń zdrowotnych dla całej populacji, ich finansowaniem budżetowym (z podatków) oraz zatrudnianiem lekarzy na państwowych etatach. W rezultacie po 1945 roku publiczna służba zdrowia w Polsce działała w oparciu o mechanizm centralnego planowania. W systemie opieki zdrowotnej funkcjonował model „budżetowy” (tzw. model Siemaszki), w którym środki publiczne wykorzystywane w celu wykonywania zadań państwa w zakresie ochrony zdrowia pochodziły ze Skarbu Państwa (do którego wpływały pieniądze z podatków, a następnie na podstawie decyzji organów państwowych były dzielone na służbę zdrowia, oświatę, policję, wojsko i inne cele). Fundamentalna reforma ochrony zdrowia (zmiana modelu systemu ochrony zdrowia) została wprowadzona 1 stycznia 1999 roku wraz z wejściem w życie Ustawy z 6 lutego 1997 roku o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz.U. z 1997 r. Nr 28, poz. 153).

Podstawą reformy było odejście od budżetowego systemu finansowania opieki zdrowotnej. Do życia powołano kasy chorych jako publiczne instytucje ubezpieczeniowe. W rezultacie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 7 stycznia 2004 roku (K 14/03) dnia 1 października 2004 roku weszła w życie kolejn...