Stanowisko anestezji regionalnej – aktualne rozwiązania aparaturowe

Sprzęt do identyfikacji miejsca podania środków miejscowo znieczulających

Podczas wykonywania procedur anestezji regionalnej czynnikiem decydującym o jakości blokady jest podanie środka miejscowo znieczulającego w bezpośredniej bliskości struktur nerwowych lub precyzyjne zdeponowanie go w przestrzeni anatomicznej, w której przebiegają docelowe nerwy. W przeszłości jedynym sposobem doboru miejsca podania leku była znajomość anatomii i wywołanie albo bolesnych „parestezji” przy podrażnieniu nerwu końcówką igły (co obecnie uważane jest za szkodliwe), albo wyczucie przejścia końcówki igły przez sąsiadujące struktury tkankowe, zwykle takie jak powięź. W celu potwierdzenia bliskości końcówki igły względem nerwu do dziś używane są dedykowane stymulatory nerwów obwodowych. Zwykle stosuje się w tym celu ocenę pobudzenia włókien motorycznych, co powoduje dobrze widoczne, powtarzające się skurcze mięśni zaopatrywanych przez stymulowany nerw. Odkąd dostęp do ultrasonografii w RA stał się powszechny, cel stosowania stymulatora nerwów obwodowych zmienił się: z narzędzia do identyfikacji miejsca iniekcji stymulator stał się narzędziem zwiększenia bezpieczeństwa procedury jako element tak zwanego „potrójnego monitorowania” (19). Owa metoda triple monitoring składa się z dynamicznej wzrokowej oceny rozprzestrzenia się leku przy wykorzystaniu ultrasonografu, oceny obecności/braku wzbudzenia nerwu przez stymulator (bezpieczne wstrzyknięcie przy braku odpowiedzi motorycznej poniżej 0,5 mA) oraz stosowania czujnika ciśnienia wstrzykiwania leku, gdyż iniekcja do wnętrza pęczka nerwowego wymaga ciśnień powyżej około 15 psi (775 mmHg) (20). Implementacja metody potrójnego monitorowania może zmniejszyć zagrożenie uszkodzenia nerwów przy blokadach obwodowych. Dopóki jednak użycie technologii dodatkowo zwiększających precyzję podania leku nie zostanie w pełni zwalidowane wysokiej jakości wiel...