Technologie stosowane w OIT przy monitorowaniu pacjentów z sepsą

Pierwsze godziny

Realizacja zaleceń wstępnej resuscytacji przez podanie odpowiedniej objętości krystaloidów (zalecane 30 ml/kg) nie jest możliwa bez ciągłego pomiaru tętniczego ciśnienia krwi, które powinno być mierzone techniką bezpośrednią, przy pomocy kaniuli umieszczonej w tętnicy. Należy dążyć do utrzymania ciśnienia średniego MAP powyżej 65 mmHg. Drugim ważnym elementem jest redukcja i utrzymanie optymalnego stężenia mleczanów we krwi – krytycznego parametru, który powinien być oznaczany w laboratorium lub w testach przyłóżkowych.

Stwierdzenie utrzymującej się hipotensji wymagającej stosowania wazopresorów oraz wzrostu stężenia mleczanów powyżej 2 mmol/L mimo prawidłowego wypełnienia łożyska naczyniowego uprawnia do rozpoznania wstrząsu septycznego, który rozwija się u co czwartego chorego z sepsą. Parametry hemodynamiczne oraz badanie echokardiograficzne lub ocena serca w USG POC (point-of-care) może pomóc w różnicowaniu przyczyn wstrząsu kardiogennego i dystrybucyjnego, jakim jest wstrząs septyczny.

Monitorowanie układu krążenia

W rozpoznaniu i monitorowaniu leczenia sepsy wciąż istotną rolę odgrywa monitorowanie makrokrążenia i właściwa interpretacja otrzymanych wyników. Monitorowanie podstawowych wartości hemodynamicznych takich jak częstość pracy serca, średnie ciśnienie tętnicze, chociaż niezwykle istotne, nie daje pełnego obrazu statusu hemodynamicznego pacjenta oraz oceny skuteczności leczenia wstrząsu. Nadal, chociaż ograniczone, zastosowanie mają małoinwazyjne techniki monitorowania hemodynamicznego. Natomiast konieczność pomiaru parametrów hemodynamicznych przy użyciu cewnika w tętnicy płucnej jest poddawana w wątpliwość i zalecana jedynie w wybran...