Systemy neuronawigacji mózgu − technologia na miarę XXI wieku

Systemy nawigowania w polu magnetycznym

Główną zaletą nawigacji magnetycznej jest fakt, że nie potrzebuje ona bezpośredniej komunikacji pomiędzy elementami składowymi systemu. Emiter pola umieszcza się w sąsiedztwie operowanego miejsca, a rolę ramki referencyjnej pełni znacznik przyklejany do głowy pacjenta, więc nie jest konieczne unieruchamianie jej w ramie Mayfielda. Specjalnie oznakowane, nieferromagnetyczne narzędzia, jak chociażby ssak chirurgiczny oraz emiter pola magnetycznego, muszą znajdować się niedaleko od siebie, jednak nie jest konieczne zachowanie między nimi wizualnej osi komunikacji, jak ma to miejsce w systemie optycznym.

Wadą systemu magnetycznego jest brak możliwości nawigowania dowolnych narzędzi, które muszą być dostarczone z urządzeniem. Ponadto działanie systemu może ulec zaburzeniu, kiedy w polu operacyjnym znajdzie się zbyt duża liczba narzędzi wykonanych z materiału ferromagnetycznego. Nawigacja magnetyczna, chociaż używana głównie w chirurgii endoskopowej, bywa także wykorzystywana podczas tradycyjnych operacji na mózgu − częstym przykładem jej zastosowania jest precyzyjne umieszczenie drenu w układzie komorowym mózgu. Przydatna jest również w zaawansowanej chirurgii kręgosłupa, wówczas większy magnes może być umieszczany pod ciałem pacjenta.

Narzędzia robotyczne

Obecnie wchodzimy z nawigacją w erę neurochirurgii robotycznej, w której najnowsza technologia sprzęga w jednym urządzeniu neuronawigację i ramię robota. Urządzenia te są obecnie najczęściej stosowane w operacjach kręgosłupa z zastosowaniem implantów. Aktualnie dostępne są co najmniej dwa urządzenia, których cena − niestety bardzo wysoka − oscyluje około miliona euro. Pomimo wysokiej ceny za oceanem pracuje już kilkaset ta...