Testy nieinwazyjne w diagnostyce zakażeń Helicobacter pylori

Metody serologiczne

Przewlekłe zakażenie H. pylori indukuje reakcję immunologiczną z wytwarzaniem przeciwciał IgA, IgM oraz IgG. Większość oznaczeń serologicznych jest prowadzona z użyciem metody ELISA i pozwala na ilościowe oznaczenie przeciwciał IgG w surowicy badanego. Czułość i swoistość tych testów zależy od jakości użytego antygenu H. pylori; w większości przypadków wynosi odpowiednio 80-94% i 50-95% [3, 4]. Testy serologiczne są nadal często stosowane w badaniach przesiewowych ze względu na ich dostępność i popularność w środowisku medycznym, w odróżnieniu od testów oddechowych UBT czy coraz powszechniejszych testów wykrywających antygen H. pylori w kale. Należy jednak pamiętać, że dodatni wynik testu serologicznego wskazuje tylko na obecność przeciwciał, a niekoniecznie na aktywne zakażenie. U pacjentów po eradykacji lub po długotrwałym przyjmowaniu antybiotyków wysokie miano przeciwciał IgG przeciw H. pylori może utrzymywać się przez wiele miesięcy. Z tego powodu testów serologicznych nie należy wykorzystywać do oceny postępów i skuteczności eradykacji [3, 4]. Znajdują one natomiast zastosowanie we wstępnej diagnostyce u pacjentów (szczególnie pediatrycznych) nieleczonych dotychczas z powodu zakażenia H. pylori oraz u pacjentów, u których ze względu na duże prawdopodobieństwo wyniku fałszywie ujemnego nie można oprzeć się na wyniku testu oddechowego UBT (np. w wypadku obecności świeżej krwi w żołądku) [7].

Powszechnie dostępne szybkie testy serologiczne (jakościowe testy lateksowe) wykrywają obecność przeciwciał przeciwko H. pylori we krwi lub w ślinie chorego w ciągu kilku minut [8]. Ich swoistość i czułość jest jednak istotnie niższa w porównaniu do serologicznych testów ELISA. Wobec powyższego uznano je za nieprzydatne zarówno w diagnostyce, jak i do oceny s...