Borelioza i inne choroby przenoszone przez kleszcze

Ixodes ricinus – profil pasożyta

Systematyka bold

Kleszcze pospolite, czyli Ixodes ricinus, są przedstawicielami kleszczy twardych i należą do rodzaju Ixodes, rodziny Ixodidae (tab. 1). Uważane są za stawonogi o największym znaczeniu epidemiologicznym zarówno w Polsce, jak i w Europie. W początkowej wersji nomenklatury zwierzęcej, kleszcz pospolity nazwany został Acarus ricinus, jednak dzięki późniejszym, dokładniejszym badaniom nad systematyką zwierząt, francuski biolog Latreille wyodrębnił nowe rodzaj – Ixodes, zastępując tym samym pierwszy człon oryginalnej nazwy [1].

W skali światowej do rzędu Ixodida przynależnych jest około 900 gatunków kleszczy, które dzieli się na obrzeżki i kleszcze twarde. Za stały element fauny polskiej uważa się 19 gatunków, a ponadto dane literaturowe potwierdzają obecność 5 gatunków migrujących i 10 kolejnych zawlekanych przede wszystkim przez hodowców egzotycznych zwierząt. Do najważniejszych przedstawicieli kleszczy twardych i obrzeżków, z weterynaryjnego i medycznego punktu widzenia, należą rodzaje: Ixodes, Dermacentor, Hyalomma i Haemaphysalis oraz Argas i Otobius. Kleszcze twarde, do których zaliczany jest kleszcz pospolity, zasiedla bardzo zróżnicowane nisze ekologiczne. Można go zaobserwować w rejonach subtropikalnych, jak i subpolarnych, nizinnych i wysokogórskich, wilgotnych i suchych. Przyjmuje się, że około 10% opisanych obecnie gatunków kleszczy stanowi wektory licznych patogenów zwierząt stałocieplnych [1-3].