Łóżka przeznaczone na oddział intensywnej terapii

Najbardziej zaawansowane pod względem rozwiązań konstrukcyjnych wyroby spotyka się w obrębie oddziałów intensywnej opieki medycznej. Nic dziwnego, że również łóżka dostępne w tym obszarze coraz częściej oferują szereg zaawansowanych opcji.

Łóżka i ich wyposażenie są praktycznie od zawsze naturalnym elementem wyposażenia szpitali. To z nimi kontakt ma każdy pacjent, osoby, które go leczą, pielęgnują oraz odwiedzają, zatem oprócz swoich walorów funkcjonalnych pełnią one także rolę swoistej wizytówki szpitala, a przez pryzmat ich jakości i aktualnego stanu często ocenia się szpital jako całość. Wbrew pozorom dobór łóżka nie zawsze jest oczywisty, gdyż jego konstrukcja, sposób sterowania czy wyposażenie mogą się bardzo różnić w zależności od przewidzianego dlań obszaru, co znacząco wpływa na jego cenę. Niewątpliwie najbardziej zaawansowane wyroby spotyka się w obrębie oddziałów intensywnej terapii. Są one nasycone ogromną liczbą urządzeń o wysokim poziomie rozwiązań konstrukcyjnych. Nic więc dziwnego, że i łóżka dostępne w tym obszarze coraz częściej oferują szereg zaawansowanych opcji.

Łóżka przeznaczone na oddział intensywnej terapii – charakterystyka i wymogi

Najbardziej powszechne rozwiązania to konstrukcja oparta na rozwiązaniu kolumnowym lub na systemie dwóch podwójnych ramion wznoszących, niezależnie jednak od przyjętego rozwiązania muszą one zapewniać skuteczne czyszczenie i dezynfekcję (czy w razie awarii – wymianę) każdego elementu łóżka, nawet trudno dostępnego. Zaawansowane łóżko jest wyrobem sterowanym elektrycznie, więc absolutnie podstawową normą, którą powinno spełniać, jest EN IEC 60601-2-52, przy czym część 2-52 odpowiada właśnie za cechy zapewniające bezpieczeństwo ich użytkowania, i to zarówno w stosunku do pacjentów, jak i personelu medycznego. Warto zatem zwrócić uwagę, że standardy tej normy powinny spełniać nie tylko wybrane jego elementy, jak np. same barierki, ale łóżko jako całość.

Elektryczne sterowanie funkcjami łóżka powinno umożliwiać łatwe i szybkie wykonanie najbardziej pożądanych ułożeń, jak przechyły boczne, dostępne w jak najszerszym zakresie, niezależnie od wysokości aktualnego położenia leża. Wraz z ruchami segmentów leża mechanizm łóżka powinien gwarantować takie przemieszczanie się barierek bocznych, aby uniknąć zakleszczenia pacjenta lub innej niebezpiecznej sytuacji. Dotyczy to również szczytu łóżka, który powinien pozostawać nieruchomy przy przechodzeniu do pozycji Trendelenburga, chroniąc w ten sposób łóżko przed kolizją ze ścianą bądź otaczającą go inną infrastrukturą medyczną lub poruszać się wraz z leżem przy przechodzeniu do pozycji Trendelenburga oraz podczas wykonywania przechyłów bocznych.

Dla lepszej kontroli przechyłów łóżko powinno oferować system elektronicznej, wizualnej kontroli kąta nachylenia oparcia pleców widoczny na panelu sterowania. Regulacje elektryczne są zresztą w łóżku wysokiej klasy oczywistością i dotyczą wielu ułożeń, jak regulacja wysokości leża, regulacja części plecowej, segmentu podudzia, segmentu uda czy elektrycznie regulowana pozycja fotela/krzesła kardiologicznego. Zapewniający te funkcje akumulator może być wspomagany drugim egzemplarzem, który jest dedykowany do zabezpieczenia obsługi funkcji CPR, choć spotykane są także rozwiązania pojedynczego akumulatora z funkcją zachowania zapasu energii, niezbędnego w przypadku rozładowania, tylko dla funkcji CPR. W konstrukcji łóżka tej klasy powinno się także znaleźć miejsce dla wagi, której system powinien być mechanizmem certyfikowanym przez jednostkę notyfikującą. System wagi powinien pozwalać na dodawanie/odejmowanie akcesoriów w obrębie leża bez wpływu na odczyt wagi pacjenta i w miarę jak najbardziej precyzyjne odczyty z możliwością łatwego i szybkiego zerowania wagi.

Z racji specyfiki obszaru, na którym pracują, łóżka tej klasy muszą być przygotowane do współpracy ze sprzętem RTG, co jest rozumiane zarówno jeśli chodzi o ich materiały i konstrukcję, przezierną dla promieniowania rentgenowskiego (co musi dotyczyć także zastosowanego materaca) oraz możliwość łatwego manewrowania. W tym celu wprowadza się różne rozwiązania, jak np. piąte koło kierunkowe lub inne równoważne, zwiększające skrętność układu jezdnego. Koła łóżka powinny być elementem systemu jezdnego ułatwiającym jazdę na wprost, na boki, ale także intuicyjnym i szybko reagującym mechanizmem hamowania. Poruszanie się łóżkiem, jego pozycjonowanie i współpracę z innym sprzętem może wspomagać system czujników antykolizyjnych, wykrywających np. przedmioty albo osoby mogące znajdować się w jego pobliżu lub pod platformą leża. Bardziej tradycyjnym rozwiązaniem, chroniącym także otoczenie przed skutkami zderzenia, są narożne zderzaki ochronne w każdym rogu łóżka. Należy bowiem pamiętać, że sama masa łóżka, zsumowana z wagą pacjenta, może skutecznie utrudniać bezpieczne manewrowanie i być wręcz niebezpieczna w sytuacji wymknięcia się łóżka spod kontroli, zwłaszcza gdy uwzględnimy fakt, że coraz częściej oczekuje się, aby bezpieczne obciążenie robocze dla wszystkich segmentów leża, czyli pozwalające na wszystkie możliwe regulacje, wynosiło 220 kg lub nawet więcej.

Wymagana w obszarach OIOM-u wysoka uniwersalność łóżka powinna być także widoczna w możliwości zmiany jego konfiguracji oraz rozmiarów: poszerzanie lub przedłużanie leża, ruchomość i duża liczba (min. 3) sekcji leża czy też rozwiązania uzupełniające leże po jego wydłużeniu, takie jak materac samoistnie dostosowujący się do wymiarów leża po wydłużeniu.

Należy także pamiętać, że skompletowanie sprawnego, bezpiecznego i funkcjonalnego łóżka dedykowanego na OIOM nie kończy się na analizie jego parametrów. Współpraca z liczną grupą innych wyrobów medycznych powoduje konieczność zaplanowania niezbędnej liczby i rozmieszczenia gniazd na akcesoria oraz doboru niezbędnego wyposażenia. Zaliczamy do nich m.in. wieszaki, uchwyty, ramy i przede wszystkim dla komfortu pacjenta – materac, koniecznie o właściwościach przeciwodleżynowych, który może być zarówno wyrobem niezależnym, jak i zintegrowanym z łóżkiem, wyposażonym w system kontroli ciśnienia, w którym rozkład optymalnego ciśnienia następuje natychmiastowo i automatycznie, uwzględniając rozmiar, masę i pozycję ciała pacjenta, wspomagając aktywnie proces leczenia. Pamiętając o wygodzie personelu i szeroko rozumianej ergonomii, warto wziąć pod uwagę także rozmieszczenie, dostępność i intuicyjność panelu sterującego, pilota, czy wzajemną kompatybilność poszczególnych części i elementów wyposażeniowych. Łatwość mycia i dezynfekcji, możliwość ustaleń kolorystycznych również mogą okazać się istotnymi cechami warunkującymi satysfakcję użytkownika z zakupu i bieżącej eksploatacji.

Czytaj też: Systemy monitorujące w Oddziale Intensywnej Terapii