Echokardiografia trójwymiarowa – współczesne możliwości aparaturowe

Zarówno 3D, jak i  2D  mają zastosowanie w  podstawowych typach badania echokardiograficznego: echokardiografii przezklatkowej (ang. transthoracic echocardiography − TTE) (fot. 1), jak i  echokardiografii przezprzełykowej (ang. transesophageal echocardiography − TEE) (fot. 5)

Warto dodać, że  system echokardiograficzny 3D  oferuje możliwość poprawy i  rozszerzenia diagnostycznych możliwości USG serca. Jednakże, podobnie jak w  przypadku każdej nowej technologii, entuzjazm związany z  przyjęciem nowej techniki musi zostać poddany krytycznej ocenie dowodów na  poparcie jej zastosowania. Konieczna jest ocena ograniczeń, a  także unikalnych możliwości, jakie zapewnia. Obrazowanie serca powinno być bezpieczne, dokładne, wszechstronne, kompleksowe i  opłacalne, a  jednocześnie powinno dostarczać istotnych informacji klinicznych. Kryteria właściwego wykorzystania powinny opierać się na  współcześnie opracowanych dowodach i  być aktualizowane wraz z  udostępnianiem nowych informacji.

Aby usprawiedliwić zastosowanie nowej metody 3D, jej unikalny wkład w  praktykę kliniczną musi zostać poddany krytycznej analizie. W  prezentowanym artykule dokonano przeglądu stanu echokardiografii 3D  i  możliwości jej zastosowania w  różnych wybranych sytuacjach klinicznych, w  oparciu o  dostępne dowody.

Zarys dotychczasowych badań nad echokardiografią trójwymiarową 

Próby rejestrowania i  wyświetlania obrazów ultrasonograficznych w  formacie 3D  po  raz pierwszy odnotowano w  latach 60. XX  w.  W  jednym z  pierwszych badań opisano uzyskanie serii równoległych skanów gałki ocznej ...