Diagnostyka, leczenie i monitorowanie ciężkich zakażeń w OIT

Prokalcytonina 

PCT jest białkiem produkowanym w  komórkach C  tarczycy. Jest to  grupa komórek neuroendokrynnych. U  zdrowych osób stężenie PCT w  surowicy  wynosi poniżej 0,1  ng/ml. Osiągane przez PCT stężenia mogą być wskazówką do  rozpoznania poszczególnych postaci klinicznych infekcji. Wzrost stężenia prokalcytoniny następuje w  ciągu 2-4  h  po  zadziałaniu czynnika uszkadzającego. U  większości chorych maksymalny wzrost stężenia występuje w  ciągu 6-8  godzin po  zadziałaniu czynnika uszkadzającego. Stężenie PCT m  w  surowicy krwi może wzrosnąć nawet 1000-krotnie. Najczęściej ten maksymalny wzrost występuje po  14  godzinach od  zadziałania czynnika uszkadzającego. Oznacza to, że  bardzo wiele komórek produkuje prokalcytoninę w  odpowiedzi na  zakażenie bakteryjne. Prokalcytonina jest stosunkowo czułym i  swoistym markerem zakażenia bakteryjnego (czułość − 74-100%, swoistość − 70-100%). Może służyć jako marker ciężkich infekcji w  zakażeniach, w  których nie można bezpośrednio wykryć czynnika etiologicznego, a  objawy kliniczne są  niecharakterystyczne. Wzrost stężenia PCT w  odpowiedzi na  zakażenie następuje wcześniej niż CRP lub leukocytoza lub OB. Dzięki monitorowaniu stężenia PCT prawdopodobnie możliwe jest uchwycenie wczesnego stadium zakażenia, w  którym należałoby włączyć antybiotykoterapię. Charles i  wsp. wykazali, że  w  sepsie wywołanej przez drobnoustroje Gram-ujemne stężenie PCT jest znacząco wyższe niż w  przypadku sepsy, której przyczyną są  bakterie Gram-dodatnie. U  chorych, u  których rozpoznano sepsę, wartości PCT są  znacznie wyższe niż u  chorych tylko z  objawami zakażenia (5). 

...