Projekt a rzeczywistość. Czy spełnienie wymagań projektowych zapewnia bezpieczeństwo i komfort pracy na bloku operacyjnym?

Projekt a rzeczywistość

Na sali operacyjnej znajduje się 10 osób personelu niezbędnego do przeprowadzenia zabiegu: dwa zespoły operacyjne, w każdym po operatorze i lekarzu asystującym, dwie czyste pielęgniarki instrumentariuszki, dwie pielęgniarki instrumentariuszki pomagające, lekarz anestezjolog i pielęgniarka anestezjologiczna. Nie ma nikogo zbędnego, nie ma żadnych dodatkowych osób mogących obserwować zabieg np. z racji szkolenia specjalizacyjnego etc.

Każda z tych osób jest potrzebna, każda wykonuje swoją pracę w celu ratowania ludzkiego życia, stanowią zespół i w tym momencie dla dobra jednej osoby dają z siebie wszystko.

Na sali znajdują się także dwie wieże laparoskopowe, dwa urządzenia do zapewnienia hemostazy (diatermie chirurgiczne) oraz aparat do znieczulenia.

Każde z tych urządzeń wytwarza ciepło. Nie można zapomnieć, że każda z osób na tej sali jest także źródłem ciepła. Ruch powietrza w obrębie pól operacyjnych jest ograniczony i daleki od często przedstawianych w schematach − idealnych kierunków z założeń projektowych.

Układy ogrzewania, wentylacji i klimatyzacji (HVAC – z ang. heating, ventilation, air conditioning) zaprojektowane są często na użytkowanie w idealnych warunkach i, jak widać na załączonym przykładzie, rzeczywistość może być od tych założeń daleka. Nawet przy operacjach mniej rozległych, gdzie na sali będzie tylko minimalna, niezbędna liczba osób (najczęściej sześć) i z niewielkim polem operacyjnym, spełnienie założeń wykorzystania sufitu laminarnego może być mocno ograniczone.

Choć początkowo wydaje się bardzo prawdopodobne, że wentylacja będzie działać prawidłowo, gdy opera...