Aktualne trendy w OIT – wykorzystanie dostępnych technologii

Nosowa wentylacja wysokoprzepływowa 

Coraz istotniejszą rolę w  leczeniu niewydolności oddechowej uzyskuje technika nosowej wentylacji wysokoprzepływowej (HFNC – High Flow Nasal Cannula). Jest to  prosta metoda polegająca na  podawaniu choremu mieszaniny gazów o  ustalonym stężeniu tlenu z  dużą prędkością przepływu, sięgającą 60  l/min. Istotną zaletę stanowi wyposażenie układu w  nawilżacz/ogrzewacz gazów wdechowych. Dodatkowo dzięki wyposażeniu kaniul donosowych w  miękkie uszczelki wytwarza się niewielkie dodatnie ciśnienie w  drogach oddechowych (do  około +8  cm  H2O). Pewne znaczenie wydaje się mieć również mechanizm wypłukiwania CO2 z  górnych dróg oddechowych, powodujący efektywne zmniejszenie anatomicznej przestrzeni martwej. W  znaczącym badaniu opublikowanym w  2015 r. w  NEJM jego autorzy zaobserwowali, że  zastosowanie HFNC zmniejsza częstość intubacji i  wentylacji mechanicznej u  chorych z  ostrą hipoksemiczną niewydolnością oddechową (8).

Wykazano również, że  HFNC skuteczniej w  porównaniu z  tlenoterapią bierną zmniejsza częstość ponownych intubacji u  chorych odłączanych od  respiratora z  niskim ryzykiem reintubacji (9). U  ekstubowanych pacjentów z  dużym ryzykiem ponownej intubacji zastosowanie HFNC okazało się równie skuteczne w  zapobieganiu intubacji, jak wentylacja nieinwazyjna (10). Metoda ta  była również skuteczna w  grupie chorych po  zabiegach kardiochirurgicznych, umożliwiając zmniejszenie ryzyka ponownej intubacji w  stopniu zbliżonym do  wentylacji nieinwazyjnej w  trybie BiPAP (11). Co  istotne, wyniki wielu obserwacji wskazują, że  metoda ta, będąc skuteczniejszą od  tlenoterapii biernej, jest ...