Priorytety w zachowaniu bezpieczeństwa placówek medycznych

Rozmowa z dr n. ekon. Anną Gawrońską z Łukasiewicz – Poznańskiego Instytutu Technologicznego, Ekspertką Koalicji na rzecz Bezpieczeństwa Szpitali

Czy da się skutecznie zmierzyć i zadekretować jakość w ochronie zdrowia?

Jak najbardziej jest to możliwe. W tym celu musimy posługiwać się konkretnymi miernikami i wskaźnikami, które pozwalają na monitorowanie określonych procesów w obszarze ochrony zdrowia. W podmiotach ochrony zdrowia, podobnie jak w innych organizacjach, do pomiaru jakości można stosować wiele parametrów. W literaturze przedmiotu, jak również w praktyce szpitali, istnieje również wiele mierników i wskaźników, które odnoszą się do oceny i pomiaru efektywności działania szpitala. Grupowane są one w ramach różnych klasyfikacji np.: mierniki statystyczne: średni czas hospitalizacji, liczba łóżek szpitalnych na 10 tys. mieszkańców (liczba lekarzy na 10 tys. mieszkańców, średnia długość pobytu w szpitalu, wykorzystanie łóżek), itp., mierniki satysfakcji pacjenta (np. liczba i powaga skarg, czas leczenia, wskaźnik ogólnego poziomu satysfakcji) oraz pracowników (np. poziom absencji, liczba skarg, fluktuacja kadry), mierniki kapitału ludzkiego: poziom doświadczenia i posiadanych kompetencji, wyniki osiągane w pracy, znaczenie stanowiska dla zakładu). Szczególne miejsce wśród metod oceny funkcjonowania szpitali zajmuje pomiar efektywności realizowany w ramach oceny sytuacji ekonomiczno-finansowej placówek medycznych. Mówiąc o jakości w ochronie zdrowia nie sposób nie wymienić również standardów akredytacyjnych. W gruncie rzeczy są to sformułowane określone cele, które szpital musi realizować, aby w ocenie podmiotu monitorującego jakość, uzyskać akredytację. Brak jest natomiast szczegółowych rekomendacji, prezentujących możliwe sposoby realizacji tych celów, ani modelu referencyjnego, stanowiącego podstawę realizacji celów. Pomiar jakości w ochronie zdrowia jest możliwy, jeśli zastosujemy w tym celu kompleksowe podejście i ocenimy równocześnie procesy medyczne i niemedyczne w placówkach ochrony zdrowia.

Co wpływa na jakość opieki zdrowotnej? Czy polskie szpitale są na to gotowe i jak dostosować funkcjonowanie szpitali do praktyk europejskich?

Jakość usług medycznych zależy od wielu czynników i wymaga integracji szeregu działań w celu jak najwyższego poziomu obsługi pacjenta. Dotyczy to zarówno części klinicznej funkcjonowania placów medycznych, jak i części niemedycznej. Obie te sfery bardzo mocno przenikają się, a rodzaj usługi medycznej wprost kształtuje procesy niemedyczne, np. dobór farmakoterapii wpływa na proces składania zamówień na produkty medyczne czy wewnętrzną dystrybucję tych produktów na terenie szpitala. W Europie coraz częściej zwraca się uwagę na konieczność równomiernego rozwoju obu obszarów funkcjonowania szpitali. W Polsce dostrzec można istotną asymetrię pomiędzy postępem techniczno-technologicznym w części klinicznej i w części niemedycznej. Natomiast zdecydowanie polskie szpitale coraz częściej zauważają potrzebę wdrażania innowacyjnych rozwiązań w tzw. części szarej swoich placówek i rozumieją, że tylko usprawnianie czynności i procesów w kompleksowym ujęciu może przyczynić się do poprawy jakości opieki zdrowotnej.

Czytaj też: Federacja Przedsiębiorców Polskich: Nie można pogorszyć dostępu pacjentów do innowacyjnych leków