Zastosowanie nawigacji w chirurgicznym leczeniu chorób kręgosłupa

Choroby kręgosłupa stały się najczęstszą przyczyną zmuszającą pacjentów do poszukiwania fachowej pomocy medycznej. Nawigacja poprawia dokładność działania, zmniejsza inwazyjność, wpływa pozytywnie na zachowanie zakresu ruchomości stawów kręgosłupa, jest także elementem zastosowania robotów chirurgicznych. Nie jest jednak metodą pozbawioną wad.
W ostatnich dziesięciu latach choroby kręgosłupa i objawy im towarzyszące stały się najczęstszą przyczyną zmuszającą pacjentów do poszukiwania fachowej pomocy medycznej w gabinetach lekarzy rodzinnych. Za ten stan odpowiada wzrost zachorowalności na zespoły bólowe kręgosłupa w populacji polskiej, opisywany w raportach GUS. Wszyscy ci pacjenci wymagają diagnostyki i leczenia choroby podstawowej oraz objawów jej towarzyszących. Znacząca część pacjentów jest skutecznie leczona metodami zachowawczymi. Duża grupa musi być jednak leczona chirurgicznie. W związku z dużym stopniem zróżnicowania etiologicznego chorób kręgosłupa, leczenie chirurgiczne rozwija się w wielu kierunkach. Podstawowe obszary tego rozwoju to: medycyna wspomagająca regenerację tkanek kręgosłupa, nowe techniki chirurgiczne odtwarzające prawidłową ruchomość kręgosłupa, poszukiwanie metod zmniejszających stopień inwazyjności procedur chirurgicznych oraz zastosowanie robotów chirurgicznych i neuronawigacji.
Nawigacja należy do grupy najnowszych kierunków rozwoju i po części łączy się ze wszystkimi wymienionymi powyżej kierunkami rozwoju chirurgii kręgosłupa. Poprawia dokładność działania w miejscu objętym procedurą chirurgiczną w przypadku stosowania metod, których celem jest regeneracja tkanek. Zmniejsza inwazyjność w zakresie zdrowych tkanek, co wtórnie wpływa na zachowanie zakresu ruchomości stawów kręgosłupa. Nawigacja jest także niezbędnym elementem zastosowania robotów chirurgicznych.