Współczesna sala operacyjna i jej wyposażenie stosowane w zabiegach laryngologicznych

Organizacja przestrzeni

Dawniej na  salach operacyjnych z  końca XIX wieku znajdowały się galerie, na  których przebywający studenci i  młodzi lekarze uczący się danej specjalności zabiegowej obserwowali przeprowadzane na  sali operacje. Obecnie i  najprawdopodobniej w  najbliższej przyszłości sale operacyjne będą zorganizowane w  następujący sposób: stoły operacyjne są  umieszczone na  centralnym miejscu w  sali operacyjnej. Taki stół musi być specjalnie skonstruowany, aby wyeksponować operowaną część ciała chorego, np. w  położnictwie rozchylić kończyny dolne, w  laryngologii wyeksponować do  przodu tchawicę przy np. tracheotomii, a  wyrostek sutkowaty przy operacjach ucha środkowego albo operowaną kończynę przy operacjach ortopedycznych. Musi mieć podpory na  ręce dla operatora czy jego asysty, bowiem po  kilkudziesięciu minutach, np. operacji wykonywanej na  tkankach oglądanych i  operowanych w  powiększeniu mikroskopowym, ruchy niepodpartych kończyn operatora z  racji ich zmęczenia są  nieprecyzyjne. Stół operacyjny musi być ruchomy, łatwy do  umycia i  zdezynfekowania po  jednej operacji, a  przed wykonaniem kolejnej. W  dużych, dobrze wyposażonych szpitalach chory jest umieszczany na  ruchomym stole operacyjnym w  pomieszczeniu przygotowawczym i  na  nim wjeżdża na  salę operacyjną. Po  zakończonym zabiegu wraca na  nim na  swoją salę wybudzeniową, a  na  salę operacyjną wjeżdża kolejny stół operacyjny z  następnym chorym do  kolejnego zabiegu. W  trakcie jego trwania stół z  poprzedniej operacji jest myty i  dezynfekowany. To  bardzo przyśpiesza liczbę zabiegów, ale wymusza konieczność, w  obu tych schematach pracy, częstego pobierania materiałów do&n...