Współczesne techniki laparoskopowe – korzyści dla pacjenta

fot. iStock

Interwencja chirurgiczna jest niewątpliwie sytuacją stresową, w której dochodzi do odpowiedzi organizmu człowieka: zarówno tej fizjologicznej, jak i psychicznej. Mniejsze cięcie w technikach laparoskopowych, w porównaniu do zabiegów klasycznych, powoduje mniejszy uraz dla ustroju człowieka.

Pierwsze próby badania wnętrza ciała przy wykorzystaniu metod endoskopowych sięgają czasów starożytnych. Hipokrates (460-375 p.n.e.) używał rektoskopu własnego pomysłu, a w ruinach miasta zniszczonego przez erupcję wulkanu (starożytne Pompeje) odnaleziono elementy kolonoskopu, które są datowane na 70. rok n.e. (1).

Zarys historyczny

Pomysłodawcą laparoskopii w wydaniu dzisiejszym był Philip Bozzini (1773-1809). W 1805 roku skonstruował pierwszy endoskop – układ optyczny pozwalający badaczowi na wgląd do wnętrza ludzkiego ciała (1).

Po II wojnie światowej osiągnięcia światowe w miniaturyzacji elektroniki pozwoliły na transmisję obrazu z wnętrza jamy brzusznej poprzez mikrokamery na ekran monitora telewizyjnego. Dzięki tym wynalazkom pole operacyjne, oprócz operatora, mogła obserwować także asysta – możliwe stało się więc wykonywanie zabiegów operacyjnych, które wymagały pracy większej liczby osób (1).