Wentylacja mechaniczna w oddziale intensywnej terapii

Optymalizacja pacjent-respirator obejmuje:

• synchronizację wyzwalania,
• synchronizację spustu wydechu,
• minimalizację autoPEEP,
• maksymalizację synchronizacji przepływu,
• koordynację pracy respiratora z  potrzebą pacjenta.

Definicja bezpiecznej wentylacji 

Bezpieczna wentylacja według aktualnej koncepcji biofizycznej Gattinoniego to  taka, która dostarcza poddanej wentylacji tkance płuc jak najmniejszej „mocy mechanicznej” przekładającej się na uszkodzenie płuc.

Na tę moc, rozumianą jako jednostkę pracy oddechowej w czasie, składać się będą dodatkowo parametry:  przepływu, częstości oddechów, PEEP, elastancji, oporów (9).

Być może docelowo zmierzamy do  monitorowania wszystkich tych parametrów łącznie, w  postaci wbudowanej w  interfejs respiratora wartości mocy, która będzie informować klinicystę o  pozostawaniu w  granicach bezpieczeństwa. Bezpieczeństwo stosowania wentylacji pociąga za  sobą także konieczność możliwości oceny mechaniki oddychania, wykonania manewrów rekrutacyjnych, kontroli ciśnienia przezpłucnego. Istotne, aby oprzyrządowanie, na  którym przyjdzie nam pracować, umożliwiało (a  w  sytuacji idealnej ułatwiało) przeprowadzenie niezbędnych pomiarów. 

W  ostatnich latach mamy do  czynienia z  dokładniejszym zbadaniem zjawiska braku synchronizacji pacjenta z  respiratorem. Okazuje się, że  nawet po  zoptymalizowaniu nastawów wentylacji możemy mieć do  czynienia z  asynchronią. Jak ostatnio wykazano, pojawia się ona u  wszystkich pacjentów i  we  wszystkich trybach wentylacji. Zaobserwowano wpływ częstości epizodów asynchronii na  śmiertelność szpitalną i  w  OIT oraz wydłużenie okresu wentylacji (4). Zatem ograniczenie pojawiania się epizodów asynchronii staje się [...]

Ten materiał dostępny jest dla Subskrybentów.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną Subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas