Wentylacja mechaniczna w oddziale intensywnej terapii

fot. iStock

Bezpieczna wentylacja według aktualnej koncepcji biofizycznej Gattinoniego to  taka, która dostarcza poddanej wentylacji tkance płuc jak najmniejszej „mocy mechanicznej” przekładającej się na uszkodzenie płuc.

Wentylacja mechaniczna dodatnimi ciśnieniami nie jest procesem fizjologicznym i  jako zjawisko niewystępujące naturalnie niesie ze  sobą wiele zagrożeń. Badanie ARDSnet uwidoczniło odległe efekty sił ścinających i  odpowiedzi zapalnej uruchamianej w  trakcie wentylacji mechanicznej, przekładające się na  śmiertelność (1). W  jednej z  zeszłorocznych publikacji wykazano, że  śmiertelność związana z  wentylacją i  zabezpieczeniem dróg oddechowych w  OIT jest wysoka (2). Nadal niewiele wiemy na  temat wentylacji mechanicznej w  aspekcie badań klinicznych, większość dowodów pochodzi z  analizy modeli matematycznych i  analizy krótkoterminowych efektów fizjologicznych. Wiadomo, że  aby zapłacić jak najmniejszą patofizjologiczną cenę, powinna ona trwać jak najkrócej (3). W  sytuacji flagowego problemu intensywnej terapii – ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (ARDS) – powinna być „oszczędzająca”, bezpieczna dla pacjenta znajdującego się w  okresie krytycznego pogorszenia wymiany gazowej. Nie ma  jednej, idealnej metody wentylacji. Nieodzowna jest indywidualizacja postępowania w  stosunku do  chorego i  etapu leczenia, na  jakim się znajduje.