Techniki laparoskopowe w chirurgii gastroenterologicznej

fot. iStock

Chirurgia małoinwazyjna to nie tylko małe rany pooperacyjne. Chirurgia małoinwazyjna to zupełnie inna filozofia całej medycyny i to nie tylko zabiegowej. Stała się ona powodem skrócenia hospitalizacji, powstania techniki przyspieszonego zdrowienia po operacji chirurgicznej czy też programu szybkiej ścieżki.

Choć od pierwszych operacji laparoskopowych, które wykonał szwedzki chirurg Jacobeus, upłynęło już 116 lat, chirurgia małoinwazyjna nie zdobyła sobie jeszcze należnej pozycji nie tylko w chirurgii polskiej, ale i światowej. Jacobeus nazywał swoją operację celioskopią i wykonał ją u psa przy pomocy zwykłego cystoskopu. Kolejne kamienie milowe w rozwoju tej dziedziny medycyny zabiegowej to opracowanie bezpiecznej igły do uzyskiwania odmy otrzewnowej zwanej od nazwiska swego twórcy igłą Veressa w latach trzydziestych dwudziestego wieku w Budapeszcie oraz wieloletnie prace niemieckiego ginekologa Kurta Semma, który opracował zasady bezpiecznej laparoskopii, badając, jakie ciśnienie w jamie otrzewnowej jest bezpieczne dla pacjenta, jakiego gazu należy używać do uzyskania odmy otrzewnowej oraz opracował wszystkie podstawowe narzędzia do bezpiecznego, powtarzalnego wykonywania tej operacji. Sam Kurt Semm wykonał osobiście ponad dwadzieścia tysięcy laparoskopii. Były to w większości laparoskopie zwiadowcze, które bardzo usprawniły diagnostykę ginekologiczną.

Kurt Semm nie ograniczył się do laparoskopii diagnostycznej i wykonywał także pr...