Techniki endowaskularne stosowane w leczeniu przewlekłych zwężeń i niedrożności tętnic kończyn dolnych

Zabiegi endowaskularne są mniej inwazyjną alternatywą zabiegów chirurgicznych i są stosowane w leczeniu zwężeń lub niedrożności naczyń, patologicznych poszerzeń, czyli tętniaków i krawień.
Zabiegi endowaskularne, czyli wewnątrznaczyniowe, to zabiegi przeprowadzane wewnątrz światła naczynia krwionośnego bez konieczności jego otwierania. Pewną uproszczoną analogią może być umieszczenie i rekonstrukcja modelu statku żaglowego w butelce. W odróżnieniu od zabiegów chirurgicznych, zabiegi endowaskularne są wykonywane zazwyczaj z dostępu uzyskanego drogą przezskórnego nakłucia naczynia w miejscu odległym od miejsca operowanego. Zabiegi endowaskularne są mniej inwazyjną alternatywą zabiegów chirurgicznych i są stosowane w leczeniu zwężeń lub niedrożności naczyń, patologicznych poszerzeń, czyli tętniaków i krwawień. W niniejszym artykule zostaną omówione techniki wewnątrznaczyniowe stosowane w leczeniu przewlekłych zwężeń lub niedrożności tętnic kończyn dolnych.
Dostęp naczyniowy i dotarcie do miejsca operowanego
Pierwszym etapem zabiegu naczyniowego jest uzyskanie dostępu naczyniowego, czyli wprowadzenie do światła naczynia dostępowego introduktora naczyniowego, zwanego też koszulką naczyniową. Introduktor naczyniowy jest to plastikowa rurka z zastawką hemostatyczną i bocznym portem służącym do aspiracji, przepłukiwania, podawania kontrastu lub leków. W przypadku większości narzędzi naczyniowych, takich jak introduktory naczyniowe, cewniki diagnostyczne, cewniki balonowe czy też systemy wprowadzające stenty, ich średnica jest określona w skali French, przy czym 1 French (Fr) jest równy 1/3 mm. W odniesieniu do introduktorów naczyniowych podana średnica jest średnicą wewnętrzną, czyli średnicą światła, i określa, jakie maksymalnie duże inne narzędzie wewnątrznaczyniowe może być przez dany introduktor wprowadzone.
[...]