Stenty używane podczas angioplastyki tętnic szyjnych

Artykuł stanowi przegląd dostępnych na rynku stentów używanych podczas angioplastyki tętnic szyjnych. Autorzy skupili się na charakterystyce stentów samorozprężalnych oraz nowościach technologicznych.

Udar mózgu jest drugą co do częstości przyczyną przedwczesnego zgonu wśród osób dorosłych (1). Blaszka miażdżycowa zlokalizowana najczęściej w miejscu podziału tętnicy szyjnej wspólnej przechodząca na tętnicę szyjną wewnętrzną jest odpowiedzialna za ok. 20% udarów (2). Nie każde zwężenie tętnicy szyjnej wiąże się ze zwiększonym ryzykiem udaru mózgu, jednakże wykazano silną korelację pomiędzy ryzykiem udaru i stopniem zwężenia tętnicy szyjnej wewnętrznej (2). Chirurgiczne udrożnienie tętnicy szyjnej (CEA) jest uznawane za postępowanie z wyboru w grupie pacjentów mniej obciążonych kardiologicznie, ze względu na znamiennie niższe ryzyko okołooperacyjnego niedokrwienia OUN w porównaniu do angioplastyki z implantacją stentu (CAS) (3). W grupie chorych leczonych chirurgicznie obserwuje się z kolei zwiększone ryzyko okołooperacyjnych powikłań kardiologicznych. Dodatkowo u chorych leczonych metodą wewnątrznaczyniową obserwuje się w pooperacyjnych badaniach rezonansu magnetycznego OUN zwiększoną częstość bezobjawowych zmian niedokrwiennych (4, 5). Odległe wyniki obu metod leczenia są zbliżone (6).

Rozwój angioplastyki tętnic

Badania nad angioplastyką tętnic szyjnych na modelu zwierzęcym trwały w latach 1977-1979 (7). Pierwsza angioplastyka u ludzi została wykonana przez Klausa Mathiasa w 1980 r. Głównymi ograniczeniami metod wewnątrznaczyniowych były skurcz naczyniowy występujący po angioplastyce oraz rozwarstwienie i ostry zakrzep tętnicy, które w tym [...]

Ten materiał dostępny jest dla subskrybentów Premium.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas