Stentgrafty w leczeniu tętniaków aorty brzusznej

Obecnie do leczenia tętniaków tętnicy biodrowej można użyć specjalnego rozwidlonego systemu, składającego się ze stentgraftu biodrowego zawierającego krótkie odgałęzienie skierowane do tętnicy biodrowej wewnętrznej (ryc. 5). Odgałęzienie następnie przedłuża się dodatkowym stentem wprowadzanym od góry, ze strony przeciwległej lub z dostępu pachowego czy ramiennego. Mimo pozornej trudności cała procedura, w rękach doświadczonego zespołu, nieznacznie wydłuża całość operacji i daje dobre wyniki odległe.

Wady

Metoda wewnątrznaczyniowa nie jest całkowicie wolna od możliwych powikłań.

Do wczesnych reakcji niepożądanych należy zespół poimplantacyjny (PIS – ang. post-implantation syndrome). Zespół poimplantacyjny, pojawiający się u 13 do nawet 60% pacjentów, jest związany z uwalnianiem cytokin w następstwie krzepnięcia krwi w wyłączonym z krążenia worku tętniaka. Jest to reakcja zapalna z niewielką leukocytozą i gorączką przemijającą samoistnie po kilku dniach.

Do istotnych powikłań późnych należą przecieki, które podzielono na pięć typów.

Przeciek typu I powstaje przy nieszczelności przylegania stentgraftu do aorty (typ Ia) lub tętnic biodrowych (typ Ib). Prowadzi do powiększenia worka i potencjalnego pęknięcia. Wydaje się, że przestrzeganie instrukcji użytkowania (IFU – ang. instruction for use) każdego producenta urządzenia wiąże się z mniejszą częstością występowania powiększenia worka w czasie obserwacji. W dużych badaniach, obejmujących w sumie dziesiątki [...]

Ten materiał dostępny jest dla subskrybentów Premium.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas