Rozwój kardiologii inwazyjnej z punktu widzenia inżyniera klinicznego

fot. iStock

Kardiologia inwazyjna w Polsce rozwijała się bardzo prężnie w  latach 2005-2016. Sytuacja zmieniła się 31 maja 2016 roku, gdy Najwyższa Izba Kontroli przedstawiła dokument pt. Realizacja świadczeń zdrowotnych z zakresu kardiologii przez publiczne i niepubliczne podmioty lecznicze. 

Kardiologia inwazyjna jest jedną z najprężniej rozwijających się podspecjalności medycyny. Polscy kardiolodzy inwazyjni pod względem leczenia są zaliczani do europejskiej i  światowej czołówki. Obecnie, według danych Asocjacji Interwencji Sercowo-Naczyniowych Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, istnieje 165 pracowni, w  których wykonywane są  zabiegi z  zakresu kardiologii inwazyjnej (1). Dziedzina ta  wykorzystuje inwazyjne metody obrazowania stanu anatomicznego i  dynamicznego układu sercowo-naczyniowego. Najczęściej wykonywanymi zabiegami w  tej podspecjalności są  przezskórne śródnaczyniowe plastyki tętnic wieńcowych (angioplastyki, z  ang. PCI − percutaneous coronary interventions).

Rozwój technik kardiologii inwazyjnej rozpoczął się, gdy w  1929 roku po  raz pierwszy zostało przeprowadzone przez Wernera Forssmana cewnikowanie serca. Niestety, lekarz ten został wyrzucony z  pracy za  podejmowanie ww. eksperymentu, lecz jego wkład w  rozwój medycyny został nagrodzony Noblem w  1956 roku. Następnie, w  1958 roku Manson Sones dokonał przypadkowej selektywnej angiogr...