Rola rozwoju informatyki we współczesnej diagnostyce obrazowej

fot. iStock

Era komputerów otworzyła przed diagnostyką obrazową nowe możliwości zarówno w obszarze jakości obrazu, szybkości badania, jak i redukcji oraz sumowania dawki promieniowania jonizującego szkodliwego dla człowieka.

Kiedy laureat nagrody Nobla sir Godfrey Hounsfield przebadał w  1971 r.  pierwszego pacjenta przy pomocy prymitywnego tomografu komputerowego, dał upust wypowiedzianemu kiedyś przez siebie marzeniu: „Some time ago, I  investigated the possibility that a  computer might be  able to reconstruct a picture from sets of  very accurate X-ray measurements taken through the body at a multitude of different angles”1, nikt nie spodziewał się, że  technologia ta  stanie się współcześnie podstawą najszybszej nieinwazyjnej diagnostyki pacjenta.

Źródła samego pomysłu należy doszukiwać się jednak dużo wcześniej, gdyż sama idea powstała w umyśle matematyka Johanna Radona już w 1917 r., ale zasadniczym problemem był brak maszyn, które zdołałyby wykonać skomplikowane obliczenia, a dokonywanie ich przy pomocy metod tradycyjnych było praktycznie niemożliwe.

Pierwsze projekcje dotyczące jednego badania oscylowały na  poziomie 30 000, współczesny tomograf to  już ponad 2 000 000 projekcji przypadających na pojedyncze badanie. Era komputerów otworzyła przed diagnostyką obrazową nowe możliwości zarówno w obszarze jakości obrazu, szybkości badania, jak i  redukcji oraz su...