Współczesna ortopedia i traumatologia – możliwości zastosowania technik artroskopowych w kompleksowym leczeniu pacjentów

Lata 90. XX w. przynoszą ze sobą liczne doniesienia o zastosowaniu technik artroskopowych w: zabiegach leczniczych w obrębie stawu kolanowego, próbach leczenia uszkodzeń w obrębie łąkotek, inspekcji więzadeł krzyżowych lub pierwszych zabiegach mających na celu zabezpieczenie uszkodzeń chrząstki stawowej.

W tym okresie pojawiają się również pierwsze doniesienia o możliwym zastosowaniu technik artroskopowych w obrębie innych stawów, co owocuje rozwojem nie tylko tych technik, ale także: narzędzi, zaopatrzenia specjalistycznego do rekonstrukcji i naprawy tkanek oraz systemów kompleksowej opieki nad chorym leczonym w ramach chirurgii małoinwazyjnej. Ma to o tyle istotne znaczenie, że pacjenci tacy zdecydowanie szybciej wracają do zdrowia i sprawności, a funkcje stawów po takich zabiegach wielokrotnie częściej pozwalają na powrót nie tylko do codziennych aktywności, ale także u znacznego procenta operowanych − do profesjonalnego uprawiania sportu.

Dynamicznie rozwijająca się dziedzina małoinwazyjnych technik w obrębie ortopedii i traumatologii narządu ruchu sprzyja powstaniu towarzystw naukowych zrzeszających lekarzy zainteresowanych tymi technikami leczenia i tak w 1974 roku powstaje International Arthroscopy Association (IAA), którego członkiem mógł być każdy kraj, w którym zarejestrowano przynajmniej 10 lekarzy wykonujących zabiegi artroskopowe. Rozwój Towarzystwa i współdziałanie z Międzynarodowym Towarzystwem Chirurgii Kolana (ISK) doprowadziło do połączenia obu stowarzyszeń – od 1997 roku do teraz działa i rozwija się Międzynarodowe Towarzystwo Artroskopii, Chirurgii Kolana i Medycyny Sportowej (ISAKOS – Intern...