Możliwości diagnostyczne współczesnych aparatów USG
Ultrasonografia o wysokiej rozdzielczości (HIFU)
Podczas gdy technologia ultradźwiękowa jest tradycyjnie stosowana jako obrazowanie medyczne w diagnostyce klinicznej, technologia HIFU wykorzystuje ultradźwięki jako narzędzie terapeutyczne, skupiając ultradźwięki o wysokiej energii precyzyjnie na ognisku nowotworowym. Ta skoncentrowana energia ultradźwiękowa indukuje szybki wzrost temperatury, co doprowadza do ablacji uszkodzonych tkanek (8). HIFU jest więc formą ablacji termicznej, w której energia dostarczana jest w postaci ultradźwięków o wysokiej rozdzielczości do docelowego obszaru głęboko pod skórą. Kluczową zaletą technologii HIFU jest to, że jest nieinwazyjna, więc ryzyko uszkodzenia otaczających struktur jest niewielkie (9).
Podczas leczenia generowane są fale ultradźwiękowe o wysokiej rozdzielczości, które skupiają się w jednym konkretnym obszarze, aby wywołać termiczną ablację. Bezpośrednie uszkodzenie tkanki biologicznej ma zwykle dwie formy: efekt cieplny i kawitację akustyczną:
- W efekcie termicznym docelowa tkanka pochłania fale ultradźwiękowe o wysokiej rozdzielczości, co powoduje drgania i/lub obracanie cząsteczek, co prowadzi do tarcia i ciepła. Gdy temperatura tkanki osiągnie 56°C lub więcej, rozpoczyna się denaturacja białka.
- Inną formę uszkodzeń nazywamy kawitacją akustyczną, w której powstają mikrobanieczki. Podciśnienie wywołane przez fale ultrasonograficzne o wysokiej rozdzielczości usuwa gaz z tkanki, powodując powstawanie pęcherzyków. Pęcherzyki te albo oscylują zgodnie z częstotliwością fal ultradźwiękowych, albo rozszerzają się stopniowo i zapadają.
Oprócz bezpośrednich efektów termicznych i kawitacji, gdy tkanki są narażone na mniejszą energię, niektóre komórki przestają się rozmnażać i ulegają subtelnym zmianom komórkowym. Na przykład błona komórkowa staje się [...]