Monitorowanie pacjentów niewydolnych hemodynamicznie w toku podejmowania intensywnej terapii

Fot. iStock

Monitorowanie pacjenta w stanie bezpośredniego zagrożenia życia ma dostarczać informacji o aktualnym stanie i stabilności krążeniowej i oddechowej. Obniżanie się wartości parametrów życiowych i szybkie zauważenie tego faktu przez personel, połączone z bezzwłoczną interwencją w wielu przypadkach uratuje życie pacjenta.

Szpitale kwalifikowane do utworzenia w nich Szpitalnych Oddziałów Ratunkowych muszą spełnić szereg wymogów potrzebnych do sprawnego funkcjonowania w zakresie stabilizacji parametrów życiowych pacjentów w stanie bezpośredniego zagrożenia życia, bezzwłocznej diagnostyki laboratoryjnej i obrazowej oraz kontynuacji leczenia w oddziałach szpitalnych w tym Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii (OAiIT). Najczęściej są to pacjenci kwalifikowani przedszpitalnie przez Zespoły Ratownictwa Medycznego (ZRM) jako niestabilni krążeniowo i oddechowo. Układ oddechowy jest w ścisłej korelacji funkcyjnej z układem sercowo-naczyniowym i odwrotnie. Mianowicie gwałtowne zaburzenia funkcji układu oddechowego wskutek dekompensacji funkcjonalnej czy strukturalnej tegoż układu wywierają kolejno efekt na układ sercowo-naczyniowy w postaci zaburzeń perfuzji obwodowej i centralnej w postaci wstrząsu.

Wstrząs jest to ostre niedotlenienie tkanek spowodowane dysproporcją pomiędzy pojemnością łożyska naczyniowego a objętością krwi krążącej. Z założenia jest bezpośrednim stanem zagrożenia...