Monitorowanie chorych w przebiegu sepsy w OIT

fot. Thunderstock

2016 roku opublikowano konsensus grupy 55 ekspertów (Third International Consensus Definition for Sepsis, nazywany w skrócie Sepsis-3), którzy podjęli wysiłek doprecyzowania definicji sepsy i kryteriów jej rozpoznania oraz usystematyzowania terminologii dotyczącej sepsy (1). Obecnie, według konsensusu z 2016 roku, sepsa definiowana jest jako zagrażająca życiu niewydolność (dysfunkcja) narządów spowodowana nieprawidłową odpowiedzią organizmu na infekcję. Jeszcze prostsza definicja brzmi: „Sepsa jest stanem zagrażającym życiu, który powstaje, gdy reakcja organizmu na zakażenie uszkadza własne tkanki i narządy” (1).

Autorzy opracowanych w 2016 roku zmodyfikowanych wytycznych odeszli od powiązania z sepsą pojęcia uogólnionej reakcji zapalnej (SIRS – systemic inflammatory response syndrome) wywołanej czynnikiem infekcyjnym. Ujednolicili także terminologię, rezygnując z gradacji pojęć „sepsa” i „ciężka sepsa”, zastępując je jednym terminem „sepsa”.

U około 25% chorych, u których rozpoznano sepsę, rozwija się wstrząs septyczny, który należy zdiagnozować u tych pacjentów, u których do obrazu sepsy dołączają zaburzenia krążenia oraz zaburzenia metabolizmu komórkowego. Stwierdzenie utrzymującej się hipotensji wymagającej stosowania amin presyjnych oraz wzrostu stężenia mleczanów przy prawidłowym wypełnieniu łożyska naczyniowego prowadzi do rozpoznania wstrząsu septycznego. Ryzyko zgonu z powodu wstrząsu septycznego szacuje s...