Postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne w kile wrodzonej
Kiła wrodzona jest schorzeniem wielonarządowym, które stanowi następstwo zakażenia płodu Treponema pallidum. Do zakażenia dochodzi poprzez łożysko lub podczas porodu w wyniku kontaktu ze zmianą pierwotną.
Ryzyko zakażenia ma związek z czasem trwania zakażenia matki, im świeższe jest zakażenie matki, tym większe prawdopodobieństwo, że dojdzie do zakażenia płodu. W kile pierwotnej i wtórnej prawdopodobieństwo przeniesienia zakażenia od nieleczonej kobiety wynosi prawie 100%. W kile późnej utajonej wynosi 10-30% [1].
Następstwami zakażenia wrodzonego mogą być: zgon wewnątrzmaciczny, obrzęk uogolniony, poród przedwczesny. Większość zakażonych noworodków może nie wykazywać objawów w momencie urodzenia, ale zazwyczaj pojawiają się one w ciągu pierwszych 3 miesięcy życia i są to:
- hepatosplenomegalia,
- nieprawidłowości dotyczące kośćca (zapalenie kość i chrząstki, zapalenie okostnej, porażenie rzekome),
- zmiany skórne i śluzówkowo-skórne,
- żółtaczka,
- zapalenie płuc,
- sapka kiłowa (obrzęk śluzówki nosa i wydzielina śluzowa).
Odchylenia w badaniach laboratoryjnych, które mogą sugerować kiłę wrodzoną, to najczęściej:
- małopł...
Dostęp ograniczony.
Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
Dlaczego warto wykupić subskrypcję?
Otrzymasz dostęp do:- wszystkich merytorycznych publikacji z zakresu nowoczesnych technologii medycznych i zarządzania jednostkami ochrony zdrowia,
- materiałów wideo z wystąpieniami cenionych ekspertów z branży,
- wywiadów z uznanymi praktykami i ekspertami,
- materiałów szkoleniowych z konferencji organizowanych przez "OPM" i dlaSzpitali.pl,
- wydań aktualnych i archiwalnych numerów "OPM" w wersji online