Diagnostyka radiologiczna w onkologii

Właściwy dobór metody diagnostycznej w diagnostyce onkologicznej zależy od regionu podejrzanego o proces chorobowy – w przypadku głowy i miednicy małej badaniem referencyjnym jest rezonans magnetyczny, przy nowotworach w zakresie klatki piersiowej i jamy brzusznej przewagę ma tomografia komputerowa.
Badania onkologiczne są jednymi z najbardziej wymagających, zarówno dla sprzętu stosowanego w obrazowaniu, dla jego oprogramowania, jak i dla radiologów nadzorujących i interpretujących badania. Jednocześnie szybki postęp technik obrazowania ludzkiego ciała znacząco poprawił możliwości oceny narządów. Osiągnięcie warstw submilimetrowych w badaniach TK powoduje generowanie nawet kilku tysięcy obrazów w trakcie jednego skanowania, co zdecydowanie wydłuża proces analizy badania.
Głowa
W ocenie mózgowia metodą z wyboru jest badanie rezonansem magnetycznym. W niektórych przypadkach można poprzedzić je badaniem tomografii komputerowej, na przykład w przypadku nagłych objawów i konieczności wykluczenia krwawienia lub świeżego udaru, jednak w zdecydowanej większości przypadków podejrzenia nowotworu śródczaszkowego niezbędne jest wykonanie badania MR. Środek kontrastowy pomaga w różnicowaniu zmian i we wstępnej ocenie stopnia złośliwości, a także w przypadku podejrzenia transformacji złośliwej guza.
Dodatkowe metody diagnostyczne mogą być pomocne w różnicowaniu stopnia złośliwości zmiany i przy planowaniu zabiegu operacyjnego. Spektroskopia wodorowa MR dzięki uwidocznieniu rozkładu metabolitów w obrębie guza wstępnie różnicuje zmiany o atypowej morfologii (np. niektóre plaki SM) od guzów [...]