Chirurgia w leczeniu nowotworów

Skuteczność leczenia onkologicznego jest wprost proporcjonalna do odsetka wczesnych rozpoznań, a wówczas zależna od dostępu do skutecznej chirurgii. Brak możliwości przeprowadzenia operacji wcześniej może zmniejszyć, a nawet zniweczyć szanse na wyleczenie choroby nowotworowej.
Leczenie chirurgiczne ma podstawowe i niepodważalne miejsce w terapii nowotworów. Obejmuje chirurgię leczniczą, prewencyjną, diagnostyczną, ocenę stopnia zaawansowania, leczenie odbarczające, paliatywne, wspomagające i chirurgię rekonstrukcyjną. Dzielimy je na: leczenie radykalne, zmniejszające dolegliwości, chirurgię oszczędzającą, chirurgię przerzutów, leczenie wznów miejscowych, prewencję nowotworów oraz leczenie odtwórcze.
Szeroki wachlarz możliwości obejmuje: zapobieganie, leczenie, diagnostykę (wraz z określeniem stopnia zaawansowania), zmniejszenie dolegliwości i ryzyka wznowy. Ponadto naprawia skutki innych terapii, wspomaga inne leczenie i działanie organizmu, a także, czasami, umożliwia włączenie innego leczenia.
Na nowotwory w 2016 roku w Polsce (na podstawie Krajowego Rejestru Nowotworów) zachorowało 164 140 nowych pacjentów (1). W tym 81 620 kobiet oraz 82 520 mężczyzn.
Pośród najczęściej występujących określono następujące liczby zachorowań:
- nowotwory przewodu pokarmowego − 31 912, w tym:
– przełyk i żołądek − 6 885,
– okrężnica i jelito grube − 20 064,
– wątroba, pęcherzyk żółciowy, trzustka − 4 96 - nowotwory urologiczne − 30 048,
- płuco − 22 196,
- pierś − 18 764,
- nowotwory ginekologiczne − 13 359.
Liczby te to tylko nowi pacjenci, nowo zdiagnozowane nowotwory. Nie uwzględniają pacjentów z już rozpoznanym nowotworem, w trakcie leczenia, potrzebujących chirurgii na innych etapach swojej choroby.
[...]