Nowoczesny blok operacyjny. Część IV – systemy integracji sal operacyjnych

Dostosowanie scenariusza do konkretnego zespołu jest nie tylko ułatwieniem pracy, ale również daje szansę, że system będzie użytkowny i lubiany przez personel. Nie będzie przeszkadzał, tylko pomagał w codziennych obowiązkach, przyspieszy pracę i zmniejszy ryzyko popełnienia błędu.

Przed państwem kolejna część naszej serii, w której zebrane zostaną propozycje zaleceń do rozważenia podczas projektowania przestrzeni bloków operacyjnych jako spis uwag użytkownika i wieloletniego obserwatora rozwiązań stosowanych w nowoczesnym leczeniu chirurgicznym pacjentów. Całość wykorzystuje założenia dobrej praktyki i wynika z doświadczenia autora w pracy na blokach operacyjnych w różnych szpitalach i w różnych krajach. Dobre wzorce powinny być przenoszone jako standardy. Podpatrywanie rozwiązań służących poprawie ergonomii i jakości w blokach operacyjnych daje szansę na powstanie dobrego miejsca pracy, lubianego przez zespół i zapewniającego wygodę oraz bezpieczeństwo pacjenta. Raz przedstawione rozwiązania nie muszą być ponownie analizowane pod kątem skuteczności, a raczej możliwości wykorzystania we własnej praktyce. Autor wielokrotnie spotykał się z próbą prezentowania pomysłów bez słuchania potrzeb użytkownika. Często bardzo doświadczonego, jednak nie zawsze posiadającego wystarczające umiejętności, kompetencje miękkie do zaprezentowania swojej wiedzy czy wymagań.

W tej części skupimy się na przedstawieniu elementów łączących dotychczas przedstawione rozwiązania w spójną całość, przez uwzględnienie rozwiązań i pomysłów wspierających pracę na bloku operacyjnym.

Systemy integracji sal operacyjnych to bardzo popularny temat podczas projektowania i opisywania bloków operacyjnych. Większość sal nowo projektowanych czy modernizowanych ma dodawaną tę funkcjonalność. Wielu inwestorów dba o wpisanie jej w opis przedmiotu zamówienia. Jest to jednak element najbardziej wymagający współpracy użytkownika z projektantem podczas jego tworzenia. Wymagania personelu i dokładna znajomość procedur w sali operacyjnej mogą dać dobry efekt. Celem wyposażenia sali operacyjnej w system integracji ma być wspomożenie i ułatwienie pracy, umożliwienie wykorzystania w pełni wszystkich elementów i wyposażenia w celu stworzenia spójnego miejsca, pomagającego, a nie przeszkadzającego użytkownikom. Rozmowa z użytkownikiem i analiza potrzeb vs. możliwości jest niezbędna.

W pierwszej kolejności należy rozdzielić dwie podstawowe funkcje systemów integracji. Integracja sprzętu i wyposażenia sali oraz integracja i przesyłanie obrazów z urządzeń (laparoskopów, kamer, urządzeń obrazowania, jak USG etc.).

Integracja sprzętu i wyposażenia sali

Integracja pracy urządzeń obejmuje sterowanie oświetleniem ogólnym i pola operacyjnego, w tym oświetleniem dostosowanym do rodzaju operacji (przyciemnione w czasie zabiegów na przykład laparoskopowych) i pory dnia (oświetlenie ambientowe, zmienne w czasie dnia i pory roku). Istnieje możliwość sterowania stołem operacyjnym, insuflatorem i diatermią chirurgiczną. Zakres ten jest zależny od możliwości podłączenia urządzenia do systemu integracji i potrzeb użytkownika. Możliwe są do stworzenia scenariusze dostosowane do rodzaju zabiegu, konkretnego etapu zabiegu (np. POCZĄTEK ZABIEGU – ROZPOCZĘCIE PROCEDURY MAŁOINWAZYJNEJ – KONWERSJA – ZAKOŃCZENIE), powtarzalnych wymagań operatora, podkreślenia konieczności skupienia uwagi całego zespołu np. podczas wypełniania OKK (Okołooperacyjna Karta Kontrolna). Współpraca z użytkownikiem w tej kwestii jest niezbędna. Dostosowanie scenariusza do konkretnego zespołu jest nie tylko ułatwieniem pracy, ale również daje szansę, że system będzie użytkowny i lubiany przez personel. Nie będzie przeszkadzał, tylko pomagał w codziennych obowiązkach, przyspieszy pracę i zmniejszy ryzyko popełnienia błędu. Musi być jednak „uszyty na miarę”. Wówczas naciśnięcie jednego przycisku może przygotować w sekundę całą salę, bez konieczności wprowadzania ustawień na wszystkich urządzeniach osobno.

Czytaj też: Nowoczesny blok operacyjny