Zastosowanie nawigacji w chirurgicznym leczeniu chorób kręgosłupa
Wady stosowania nawigacji
Koszty procedury
Stosowanie nawigacji śródoperacyjnej wiąże się ze zwiększonymi kosztami procedury chirurgicznej. Wynikają one z: kosztów urządzenia, jego amortyzacji oraz niezbędnych szkoleń. Z drugiej strony nawigacja zmniejsza koszty leczenia związane z: rzadszą potrzebą wykonywania zabiegów rewizyjnych, rzadziej występującymi działaniami niepożądanymi oraz krótszym okresem hospitalizacji pacjentów. Uwzględniając powyższe, Dea i wsp. wskazywali na to, że stosowanie nawigacji jest opłacalne tylko wtedy, gdy w ośrodku wszystkie zabiegi z zastosowaniem implantów wykonywane są z zastosowaniem nawigacji oraz gdy liczba tych zabiegów przekracza rocznie 254 (9). Oczywiście taka kalkulacja nie może się bezpośrednio przenosić na kraje o innej strukturze finansowej, w tym Polskę.
Śródoperacyjne CT
Obecnie najczęściej w nawigacji chirurgicznej używane jest śródoperacyjne CT. Obrazy kręgosłupa uzyskane w ten sposób cechują się znacznie lepszą jakością, porównując z innymi technikami pozyskiwania obrazu. Niezaprzeczalną zaletą jest także znacznie większe pole pracy, umożliwiające operowanie pacjentów z deformacjami kręgosłupa, bez narażania ich na dodatkowe dawki promieniowania jonizującego.
Starsze systemy dostarczania informacji o budowie anatomicznej opierały się na badaniu CT wykonanym przed operacją, badaniu fluoroskopowym 2D oraz cone-beam CT (tomografia komputerowa z promieniem stożkowym). Nawigacja opierająca się na informacjach z badania CT wykonanego przed operacją miała kilka znaczących wad. Po pierwsze, odtwarzała obraz anatomiczny, który w momencie operacji mógł być zmieniony, np. poprzez ruch, oraz dostarczała informacji na temat niewielkiego obszaru kręgosłupa. Kolejnym krokiem w rozwoju technik nawigowania podczas chirurgicznego leczenia kręgosłupa była fluoroskopia 2D. Zaletą tego sposobu obrazowania kręgosłupa było uzyskiwanie obrazu w czasie rzeczywistym. Wadami były: [...]