Współczesne podejście do projektowania oddziałów intensywnej terapii
Wymogi przestrzenne dla OAiIT
Zgodnie z podanymi wytycznymi ze względu na specyfikę pacjentów, diagnostyki i terapii lokalizacja oddziału anestezjologii i intensywnej terapii (OAiIT) musi zakładać łatwy dostęp do izby przyjęć, bloku operacyjnego i strefy diagnostycznej oraz oddziałów łóżkowych.
Powierzchnia OAiIT jest zależna od liczby łóżek. Doświadczenie projektowe i przykłady światowe określają taką powierzchnię na minimum 20 m2 na jedno łóżko. Ostatnie z zalecanych standardów polskich mówiły o 16 m2.
Tendencje światowe na przestrzeni ostatnich lat zmieniały się w taki sposób, że w 2013 roku wielkość stanowiska intensywnej terapii wahała się między 20,5 m2 a 34,5 m2, podczas gdy w 2016 roku – odpowiednio między 16 m2 a 30 m2. Średnia wartość w nowo projektowanych oddziałach wynosiła 24 m2 (15).
Zmienia się także specjalność oddziałów. W 2016 roku około 75% łóżek intensywnej terapii było łóżkami ogólnymi i chirurgicznymi (w stosunku do ok. 45% w 2013 r.), poniżej 10% – pediatrycznymi i neonatologicznymi (procentowe zmniejszenie udziału o połowę), także poniżej 10% – kardiologicznymi (procentowe zmniejszenie udziału również o połowę). W 2016 r. praktycznie nie projektuje się już oddziałów o profilu neurologicznym.
Obecnie oddziały OAiIT są budowane w dwóch systemach:
- otwartym – najczęściej spotykanym w Polsce, gdzie wszystkie stanowiska dla pacjentów są na wspólnej sali, a stanowisko pielęgniarek znajduje się w centralnym punkcie, zapewniając możliwość obserwacji wszystkich chorych;
- zamkniętym – kilka unitów 1-osobowych oraz sale szczególnego nadzoru epidemiologicznego.
Czas pobytu pacjenta na oddziale anestezjologii i intensywnej terapii powinien być skrócony do minimum, gdyż w 3.-7. dniu pobytu prawie 100% chorych skolonizowanych jest patogennymi szczepami szpitalnymi [...]