Ultrasonografia point-of-care u pacjentów w stanach nagłych

USG POC – badanie ukierunkowane na problem

Istotą ultrasonograficznego badania POC jest jego ukierunkowanie na konkretny problem kliniczny. Z tego względu najbardziej odpowiednią osobą do jego przeprowadzenia jest członek zespołu bezpośrednio zaangażowany w leczenie pacjenta, mający pełną wiedzę dotyczącą bieżącego stanu medycznego pacjenta, dotychczasowego leczenia, schorzeń towarzyszących czy wyników innych badań dodatkowych. Znajomość kontekstu klinicznego pacjenta pozwala określić zasadniczy problem, który badanie ultrasonograficzne powinno rozstrzygnąć.

Badanie USG POC jest badaniem uproszczonym, głównie jakościowym lub półilościowym, pozbawionym wielu elementów typowego badania USG (np. konieczności dokonania szczegółowej oceny morfologii narządów, dokonywania złożonych pomiarów, oceny dopplerowskiej czy spektralnej przepływów te obszary w dalszym ciągu pozostają w zakresie kompetencji specjalistów odpowiednich technik obrazowych). Badanie jest ukierunkowane na odnalezienie ewidentnych, nie budzących wątpliwości odchyleń od stanu prawidłowego. Punktem końcowym i najważniejszym elementem oceny POC USG jest odróżnienie stanu prawidłowego od patologii (potwierdzenie lub wykluczenie ciężkich nieprawidłowości) i ukierunkowanie dalszego leczenia lub diagnostyki pacjenta. Ocena USG POC powinna raczej pomóc zrozumieć badającemu aktualną patofizjologię procesów toczących się w organizmie chorego niż pozwolić na nazwanie konkretnych jednostek chorobowych. Ten etap następuje dopiero po nałożeniu informacji uzyskanych dzięki ocenie USG, wyników innych badań obrazowych i laboratoryjnych na kontekst kliniczny danego pacjenta.

Strategia wykorzystania ultrasonografii point-of-care u pacjentów w stanach krytycznych polega na rozbic...