Technologie w diagnostyce obrazowej – kryteria wyboru aparatury
Dodatkowe metody obrazowania MR
Rezonans magnetyczny pozwala nie tylko na obrazowanie struktur ciała z lepszą rozdzielczością liniową od tomografii, ale oferuje też duży zestaw dodatkowych metod obrazowania, niektóre z nich są nieodzowne w diagnostyce. Prócz klasycznych technik spinechowych i gradientowych stosuje się:
- obrazowanie dyfuzyjne (DWI) – niezastąpione w wykrywaniu wczesnego udaru mózgu, pozwalające wykrywać i oceniać zmiany nowotworowe w głowie i w tułowiu, wykorzystywane w ocenie gruczołu krokowego w skali PIRADS; stosowane praktycznie w każdej dziedzinie, szczególnie w neurologii, neurochirurgii, onkologii, urologii;
- obrazowanie SWI (susceptibility weighted imaging) – pozwalające na obrazowanie zwapnień, złogów żelaza, w tym przebytego krwawienia, pozwala na różnicowanie faz choroby Parkinsona; stosowane głównie w neurologii i neurochirurgii;
- spektroskopię MR (MRS) – najczęściej spektroskopię wodorową 1H, która generuje obrazy widma rozkładu związków chemicznych w zadanym rejonie mózgu, pozwala nie tylko na dokładniejszą ocenę zmiany, ale też na określenie stopnia złośliwości guza w skali WHO, a wspólnie z perfuzją MR nawet na postawienie wstępnego rozpoznania histologicznego; jest przydatną metodą pomocniczą w neurologii i neurochirurgii, rzadszym zastosowaniem jest pośrednia ocena dojrzałości płuc płodu;
- perfuzję MR – stosowaną w badaniach mózgu i mięśnia sercowego;
- metodę saturacji tłuszczu, silikonu, wody, będącą uzupełniającą do podstawowych sekwencji, zwiększającą możliwości diagnostyczne; są obecne praktycznie w każdym systemie;
- obrazowanie funkcjonalne (fMRI), które opiera się na pomiarze metabolizmu glukozy różnych rejonów mózgu podczas stymulacji różnych ośrodków przez pacjenta wykonującego zadane ćwiczenia; jest metodą nietypową, znajdującą szerokie zastosowanie w dziedzinach eksperymentalnych, jednak stosunkowo niewielkie w badaniach klinicznych; stosowane najczęściej w neurochirurgii lub neurologii przed planowym zabiegiem operacyjnym w celu ustalenia granic zabiegu i zaoszczędzenia istotnych ośrodków, np. mowy lub ruchowych.
Do rzadko stosowanych [...]