Technologie w diagnostyce obrazowej - kryteria wyboru aparatury - Strona 6 z 6 - dlaszpitali.pl dlaszpitali.plTechnologie w diagnostyce obrazowej - kryteria wyboru aparatury - Strona 6 z 6 - dlaszpitali.pl

Wyszukaj w serwisie

Reklama

Technologie w diagnostyce obrazowej – kryteria wyboru aparatury

Dodatkowe metody obrazowania MR

Rezonans magnetyczny pozwala nie tylko na obrazowanie struktur ciała z lepszą rozdzielczością liniową od tomografii, ale oferuje też duży zestaw dodatkowych metod obrazowania, niektóre z nich są nieodzowne w diagnostyce. Prócz klasycznych technik spinechowych i gradientowych stosuje się:

  •     obrazowanie dyfuzyjne (DWI) – niezastąpione w wykrywaniu wczesnego udaru mózgu, pozwalające wykrywać i oceniać zmiany nowotworowe w głowie i w tułowiu, wykorzystywane w ocenie gruczołu krokowego w skali PIRADS; stosowane praktycznie w każdej dziedzinie, szczególnie w neurologii, neurochirurgii, onkologii, urologii;
  •     obrazowanie SWI (susceptibility weighted imaging) – pozwalające na obrazowanie zwapnień, złogów żelaza, w tym przebytego krwawienia, pozwala na różnicowanie faz choroby Parkinsona; stosowane głównie w neurologii i neurochirurgii;
  •     spektroskopię MR (MRS) – najczęściej spektroskopię wodorową 1H, która generuje obrazy widma rozkładu związków chemicznych w zadanym rejonie mózgu, pozwala nie tylko na dokładniejszą ocenę zmiany, ale też na określenie stopnia złośliwości guza w skali WHO, a wspólnie z perfuzją MR nawet na postawienie wstępnego rozpoznania histologicznego; jest przydatną metodą pomocniczą w neurologii i neurochirurgii, rzadszym zastosowaniem jest pośrednia ocena dojrzałości płuc płodu;
  •     perfuzję MR – stosowaną w badaniach mózgu i mięśnia sercowego;
  •     metodę saturacji tłuszczu, silikonu, wody, będącą uzupełniającą do podstawowych sekwencji, zwiększającą możliwości diagnostyczne; są obecne praktycznie w każdym systemie;
  •     obrazowanie funkcjonalne (fMRI), które opiera się na pomiarze metabolizmu glukozy różnych rejonów mózgu podczas stymulacji różnych ośrodków przez pacjenta wykonującego zadane ćwiczenia; jest metodą nietypową, znajdującą szerokie zastosowanie w dziedzinach eksperymentalnych, jednak stosunkowo niewielkie w badaniach klinicznych; stosowane najczęściej w neurochirurgii lub neurologii przed planowym zabiegiem operacyjnym w celu ustalenia granic zabiegu i zaoszczędzenia istotnych ośrodków, np. mowy lub ruchowych.

Do rzadko stosowanych [...]

Ten materiał dostępny jest dla Subskrybentów.
Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Masz aktywną Subskrypcję?
Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas

Komentarze

Strefa wiedzy

664 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 16 kategorii tematycznych

Reklama
Poznaj nasze serwisy